ΠΥΡΕΤΟΣ-ΚΑΡΚΊΝΟΣ-ΙΟΊΟ παράγοντας που καταστρέφει τα καρκινικά κύτταρα ονομάζεται στην επιστημονική ορολογία «παράγοντας νέκρωσης όγκου»(Tumor-Necrose-Factor), συντοµογραφικά ΤΝΡ. Αυτός λοιπόν είναι
σε θέση όχι µόνο να επιτίθεται τελείως επιλεκτικά εναντίον καρκινικών κυττάρων και να τα καταστρέφει, αλλά ενεργοποιείται και εναντίον κυττάρων που έχουν προσβληθεί από ιούς.
Εδώ και εκατομµύρια χρόνια κάποια εξελιγμένα θηλαστικά διαθέτουν αυτό τον καταπληκτικό µηχανισµό. Ο µηχανισμός αυτός λειτουργεί σ’ εµάς τους ανθρώπους: όταν αρρωσταίνουµε από λοιµώξεις που τις προκαλούν βακτηρίδια, µύκητες ή ακόµα ορισµένοι ιοί, τότε το ανοσοποιητικό µας σύστηµα απαντά µεταξύ άλλων και µε την απελευθέρωση του ΤΝΡ , ο οποίος εξολοθρεύει
απευθείας τα καρκινικά κύτταρα καθώς και κύτταρα προσβεβληµένα από ιούς.
Δυστυχώς, βρισκόµαστε σήµερα στο σημείο να κοντεύουµε να παραλύσουμε αυτή την αυτογενή δύναµη καταστροφής των καρκινικών κυττάρων που διαρκώς γεννιούνται µέσα µας και των ιών που διαρκώς διεισδύουν στον οργανισµό µας. Κι αυτό γιατί κάνουµε πολύ βιαστικά,πολύ εντατικά και πολύ συχνά χρήση των επιτευγµάτων της µοντέρνας ιατρικής και, µε την παραµικρή λοίµωξη, χρησιµοποιούµε αµέσως αντιβιοτικά, κορτιζόνη και άλλα αντιφλεγµονώδη φάρμακα.
Όποιος καταπολεµά αµέσως «κοινές λοιµώξεις» ή και πυρετό έως 40 C µ’ αυτό τον τρόπο, παραλύει την αυτοάµυνά του, που στρέφεται εναντίον του καρκίνου και των ιογενών νόσων.
Γιατί και o πυρετός είναι αποτέλεσµα διαδικασιών της αυτοάµυνάς µας, οι οποίες κινητοποιούνται µε τη βοήθεια του ΤΝΡ.
Νιώθουμε την ενεργοποίηση μεγάλων ποσοτήτων ΤΝΡ μέσω των χαρακτηριστικών συµπτωµάτων που συνδέονται µε φλεγμονές και υψηλό πυρετό, όπως είναι η κούραση και η κακουχία.
Η ετοιµότητα του οργανισµού µας να ανέχεται την κούραση και την κακουχία δεν είναι και πολύ ανεπτυγµένη.
Θέλουµε να νιώσουµε όσο το δυνατό γρηγορότερα γεροί και απαιτούµε από το γιατρό να µας
χορηγήσει το καλύτερο φάρµακο.
Το καλύτερο όµως φάρµακο είναι,εννοείται, εκείνο που µας ελευθερώνει γρήγορα από τα συµπτώµατα της ασθένειας.
Όλο αυτό όµως µοιάζει σαν συνωµοσία µεταξύ ασθενούς και γιατρού για να εξασθενίσουν το ανοσοποιητικό σύστηµα, το οποίο µεταξύ άλλων χάνει την καταπληκτική ευκαιρία να επιτεθεί
επιλεκτικά µόνο εναντίον των κυττάρων εκείνων που έχουν γίνει εχθροί του ίδιου µας του οργανισµού: δηλαδή εναντίον καρκινικών κυττάρων και κυττάρων που τα έχουν προσβάλει ιοί.
Όταν όµως ασθενείς παθαίνουν τελικά καρκίνο ή ιογενείς ασθένειες, απορεί κανείς: «Μα ποτέ
µου δεν είχα αρρωστήσει»!
Ακριβώς.!
Πιθανόν και να του έλειπε αυτή η προστατευτική λοίμωξη, που θα *πρεπε κανονικά να την περνάει
µια-δυο φορές το χρόνο.
Ο γιατρός λοιπόν θα εξηγήσει πιθανόν στον ασθενή του, ότι θα µπορούσε να του χορηγήσει κατά του καρκίνου ή της ιογενούς νόσου ένα τελείως µοντέρνο φάρµακο, δηλαδή τον έως τώρα καταπιεσµένο
(με αντιβιοτικά κ.λπ.) ΤΝΡ. Αυτή τη φορά όµως ο ασθενής δεν θα πάρει τον φυσιολογικό, αυτογενή και διατιθέµενο από τον ίδιο του τον οργανισµό ΤΝΡ, αλλά έναν που παράχθηκε µέσω της γενετικής µηχανικής.
Οι έως τώρα όµως προσπάθειες θεραπείας ήταν απογοητευτικές. Ο ΤΝΡ έχει ειδικά καλή επίδραση µόνο όταν η μάζα του όγκου είναι ακόµα µικρή.
Η χορήγηση του ΤΝΡ, παραγώγου της γενετικής µηχανικής, έγινε σε πολλές περιπτώσεις πολύ αργά, έτσι που συχνά παρατηρήθηκαν σοβαρές παρενέργειες. Εκτός αυτού, το σκεύασμα είναι ακόµα φοβερά ακριβό.
Υπάρχουν φάρµακα που προκαλούν ενισχυµένη αποδέσµευση του ΤΝΡ από τους µακροφάγους. Ανάμεσα σ, αυτά είναι κι ένα γιαπωνέζικο εκχύλισμα μανιτάριών ή η ιντερφερόνη, που στο µεταξύ παράγεται με τη γενετική µηχανική.
Κι αυτά επίσης τα φάρµακα προκαλούν εν µέρει σοβαρές παρενέργειες και πόνους.
Το υψηλό τους κόστος είναι ένας πρόσθετος λόγος που, για την ώρα τουλάχιστον, εμποδίζεται η
γενική τους καθιέρωση.
Για κάθε άνθρωπο που πρέπει να λογαριάζει μ* έναν κάποιο βαθμό κινδύνου να πάθει καρκίνο, όλα αυτά σηµαίνουν ότι πρέπει να κάνει το παν για να βοηθήσει µε όσο το δυνατόν φυσιολογικότερο τρόπο τον οργανισµό του, ώστε να αµύνεται επιλεκτικά εναντίον καρκινικών κυττάρων και ιών.
Κι αφού το σώμα μας διαθέτει, απ’ όσο γνωρίζουµε,µόνο ένα όπλο, που µόνο αυτό ξέρει να διακρίνει το άρρωστο από το υγιές κύτταρο ώστε να το διαλύει, δεν µένει παρά, δίπλα σε μια γενική ενίσχυση του ανοσοποιητικού-µας συστήµατος, να υποστηρίξουµε αυτόν τον ΤΝΡ.
Είναι λοιπόν οπωσδήποτε φρόνιµο, όσοι γιατροί διατίθενται ευνοϊκά απέναντι στις φυσικές μεθόδους θεραπείας, να συµβουλεύουν κάθε ασθενή που υποφέρει από µια «κοινή» λοίµωξη να ξεπεράσει αυτή τη συνήθως ολιγοήµερη αδιαθεσία κάτω από ιατρική παρακολούθηση και µε τη χορήγηση ήπιων φαρµάκων.
Δεν θα ‘πρεπε κάθε υψηλή θερμοκρασία να καταπολεµείται αµέσως µε αντιπυρετικά φάρμακα κι έτσι να διακόπτεται ο αγώνας του ανοσοποιητικού μας συστήματος εναντίον του υπαίτιου αυτής της λοίμωξης.
Πηγές:
1. Ένζυμα- Οι δομικοί λίθοι της Ζωής και της Υγείας
Dr.Sven Neu -Dr.Karl Ransberger- Dr.Χρυσόστομος Παπαδημητρίου
2.Υγεία με σωστή διατροφή
Δρ Μ.Ο.Μπρούκερ
3.Τροφές που θεραπεύουν
Dr. Bernard Jensen
http://ygeia-sos.blogspot.gr/