Η «πικρή» ιστορία με τις χημειοθεραπείες

Πόσο αποτελεσματική είναι η θεραπεία  με χημειοθεραπείες?

ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ ΒΙΒΛΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΗΜΕΙΟΘΕΡΑΠΕΙΑ

 ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟ

http://www.icnr.com/articles/ischemotherapyeffective.html 

η σελίδα έχει 1.388.000 Επισκέπτες Ανα ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Ένα σημαντικό έγγραφο έχει δημοσιευθεί στην αυστραλιανή περιοδικό Clinical Oncology. Η ανάλυση, με τίτλο «Η Συμβολή της κυτταροτοξική χημειοθεραπείας με 5-ετή επιβίωση με Ενήλικες Κακοήθειας” έθεσε ως στόχο να υπολογισθεί επακριβώς και να εκτιμήσει το συγκεκριμένο όφελος που αποκομίζετε από τη χημειοθεραπεία για τη θεραπεία των ενηλίκων με τις συχνότερες μορφές καρκίνου. Παρά το γεγονός ότι το αποτέλεσμα έχει προσελκύσει κάποια προσοχή στην Αυστραλία, την πατρίδα των συντακτών της εφημερίδας, το έχει αποδεχτεί με απόλυτη σιωπή και η δύση. Και οι τρεις από τους συντάκτες της μελέτης είναι ογκολόγοι.

Επικεφαλής συγγραφέας Αναπληρωτής Καθηγητής Graeme Morgan είναι ακτινοογκολόγος στο Royal North Shore Hospital στο Σύδνεϋ;

Ο καθηγητής Robyn Ward είναι ένας γιατρός ογκολόγος στο Πανεπιστήμιο της Νέας Νότιας Ουαλίας / Αγ. Νοσοκομείο Βίνσεντ.

Ο τρίτος συγγραφέας, ο Δρ Michael Barton, είναι ακτινοογκολόγος και μέλος της Συνεργασίας για τον Καρκίνο

Αποτελέσματα Έρευνας και Αξιολόγησης, Λίβερπουλ Υπηρεσία Υγείας, Σίδνεϊ. Καθ. Ward είναι επίσης μέλος της Αρχής Θεραπευτικών Αγαθών της Αυστραλίας στο Ομοσπονδιακό Υπουργείο Υγείας και Γήρανσης, το επίσημο σώμα που συμβουλεύει την αυστραλιανή κυβέρνηση για την καταλληλότητα και την αποτελεσματικότητα των φαρμάκων που πρέπει να περιλαμβάνονται στον εθνικό Φαρμακευτικών Παροχών Πρόγραμμα (PBS) – περίπου το ισοδύναμο της αμερικανικής Υπηρεσίας Τροφίμων και Φαρμάκων.

Η Σχολαστική μελέτη τους βασίστηκε στην ανάλυση των αποτελεσμάτων όλων σε τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες κλινικές δοκιμές (RCT) που εκτελούνται στην Αυστραλία και τις ΗΠΑ, που ανέφεραν μια στατιστικά σημαντική για την επιβίωσης για 5 ετών που οφείλονται στη χρήση της χημειοθεραπείας σε ενήλικες κακοήθειες.

Τα δεδομένα επιβίωσης αντλήθηκαν από τα αυστραλιανά μητρώα καρκίνου και του Αμερικανικού Εθνικού Ινστιτούτου Καρκίνου επιτήρησης Επιδημιολογίας και τελικά αποτελέσματα (SEER) του μητρώου καλύπτουν την περίοδο από τον Ιανουάριο του 1990 μέχρι τον Ιανουάριο του 2004.

 Ημελέτη κατέληξε στο συμπέρασμα ότι, συνολικά, η χημειοθεραπεία συμβάλλει μόλις πάνω από 2 τοις εκατό για βελτιωμένη επιβίωση σε ασθενείς με καρκίνο.

Ωστόσο, παρά την ολοένα και αυξανόμενες αποδείξεις της έλλειψης χημειοθεραπεία για την αποτελεσματικότητα στην παράταση της επιβίωσης, οι ογκολόγοι εξακολουθούν να παρουσιάζουν την χημειοθεραπεία ως ορθολογική και πολλά υποσχόμενη προσέγγιση για τη θεραπεία του καρκίνου. “Μερικοί επαγγελματίες εξακολουθούν να παραμένουν αισιόδοξοι ότι η κυτταροτοξική χημειοθεραπεία θα βελτιώσει σημαντικά την επιβίωση του καρκίνου, “ειπανοι συντάκτες της μελέτης στην εισαγωγή τους. “Ωστόσο, παρά τη χρήση των νέων και ακριβών και ο συνδυασμός φαρμάκων για τη βελτίωση σε ποσοστά ανταπόκρισης … υπήρξε μικρή επίδραση από τη χρήση των νεότερων σχήματων” (Morgan 2005). Οι αυστραλιανοί ερευνητές συνέχισαμ: «… στον καρκίνο του πνεύμονα, η διάμεση επιβίωση έχει αυξηθεί μόνο κατά 2 μήνες [. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων 20 ετών, ed] κ αι ΕΝΑ Α.Ε. συνολικό όφελος επιβίωσης λιγότερο ΑΠΌ ΤΟ 5 τοις εκατό έχει επιτευχθεί στην επικουρική θεραπεία του του μαστού, του παχέος εντέρου και του καρκίνου κεφαλής και τραχήλου.

“Οι συγγραφείς επισημαίνουν ότι η ομοιότητα των στοιχείων για την Αυστραλία και τις ΗΠΑ καθιστούν πολύ πιθανό ότι η πραγματική όφελος είναι μόνο το 2,5 τοις εκατό ή και λιγότερο και σε άλλες ανεπτυγμένες χώρες επίσης.

Βασικά, οι συγγραφείς διαπίστωσαν ότι η συμβολή της χημειοθεραπείας για την 5-ετή επιβίωση σε ενήλικες ήταν 2,3 τοις εκατό στην Αυστραλία, και 2,1 τοις εκατό στις ΗΠΑ. Τονίζουν ότι, για λόγους που εξηγούνται λεπτομερώς στο πλαίσιο της μελέτης, τα στοιχεία αυτά «πρέπει να θεωρηθούν ως το ανώτατο όριο της αποτελεσματικότητας» (δηλαδή, είναι αισιόδοξη παρά απαισιόδοξη εκτίμηση).

Πως ΕΙΝΑΙ δυνατόν οι ασθενείς ΝΑ προσφέρεται συνήθως χημειοθεραπεία, όταν τα οφέλη που θα προκύψουν από μια τέτοια προσέγγιση είναι γενικά τόσο μικρό ? Στη συζήτησή τους, οι συγγραφείς αντιμετωπίσαν αυτό το κρίσιμο ζήτημα και αναφέραν την τάση από την πλευρά του ιατρικού επαγγέλματος για να παρουσιάσει τα οφέλη της χημειοθεραπείας σε στατιστικούς όρους, που, ενώ τεχνικά είναι ακριβείς, σπάνια γίνετε σαφώς κατανοητό από τους ασθενείς. Για παράδειγμα, οι ογκολόγοι συχνά εκφράζουν τα οφέλη της χημειοθεραπείας όσον αφορά το τι ονομάζεται «σχετικός κίνδυνος” αντί να δίνει μια ευθεία εκτίμηση των πιθανών επιπτώσεων στη συνολική επιβίωση

Το 1998 στην Αυστραλία, από το σύνολο των 10.661 γυναικών που είχαν πρόσφατα διαγνωστεί με καρκίνο του μαστού, 4.638 γυναίκες θεωρήθηκαν κατάλληλοι για χημειοθεραπεία. Από αυτές τις 4.638 γυναίκες, μόνο 164 (3,5 τοις εκατό) κέρδισε πραγματικά κάποιο όφελος επιβίωσης από τη χημειοθεραπεία .

Όπως επισημαίνουν οι συγγραφείς, για την χρήση των νεότερων σχήματων της χημειοθεραπείας, συμπεριλαμβανομένων οι ταξάνες και οι ανθρακυκλίνες για τον καρκίνο του μαστού μπορεί να αυξήσει την επιβίωση κατά περίπου επιπλέον ένα τοις εκατό – αλλά αυτό επιτυγχάνεται σε βάρος του αυξημένου κινδύνου καρδιακής τοξικότητας και νευρική βλάβη . “Επίσης, δεν υπάρχουν πειστικά στοιχεία» , γράφουν, «ότι με χρήση τα σχήματα με νεότερα και πιο ακριβά φάρμακα είναι ποιο ευεργετικά από τα σχήματα που χρησιμοποιούνται στη δεκαετία του 1970.”

 Δευτερεύοντα τελικά σημεία, όπως η «επιβίωση χωρίς εξέλιξη», «ελεύθερη νόσου επιβίωση» ή «επιβίωση χωρίς υποτροπή» μπορεί να αντανακλά μόνο προσωρινή νανουρίζει στην εξέλιξη της νόσου. Αυτή η προσωρινή σταθεροποίηση της νόσου, εφόσον υπάρχει, σε όλα, σπάνια διαρκεί για περισσότερο από μερικούς μήνες στην καλύτερη περίπτωση .

Ο καρκίνος συνήθως επιστρέφει, μερικές φορές με ανανεωμένο σθένος, και η επιβίωση δεν επεκτείνεται γενικά από τέτοιες παρεμβάσεις.

Ωστόσο, οι μελέτες ανέφεραν από την άποψη της που μπορεί να δημιουργήσει την ψευδαίσθηση ότι οι ζωές των ασθενών απεγνωσμένα εχει επεκταθεί σημαντικά ή θα γίνει πιο υποφερτή από τη χημειοθεραπεία, στην πραγματικότητα αυτό δεν συμβαίνει.

Συνοπτικά, οι συγγραφείς δηλώνουν: “Η εισαγωγή της κυτταροτοξική χημειοθεραπεία για συμπαγείς όγκους και τη δημιουργία υπο-ειδικότητα της ιατρικής ογκολογίας έχουν γίνει αποδεκτές ως . προκαταβολή Στη ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ καρκίνου Ωστόσο, παρά τις πρώτες ισχυρισμούς της χημειοθεραπείας ως πανάκεια για τη θεραπεία όλων των μορφών καρκίνου, η επίπτωση των κυτταροτοξικών χημειοθεραπεία περιορίζεται σε μικρές υποομάδες των ασθενών και κυρίως λαμβάνει χώρα σε λιγότερο κοινές κακοήθειες.

Συνέντευξη από την αυστραλιανή Συνταγογράφησης, Καθ. Boyer παρόμοια σχολίασε: . “Αν αρχίσετε … λέγοντας πόσο η χημειοθεραπεία έχει προσθέσει στους ανθρώπους που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε πραγματικά [σε], οι αριθμοί αρχίζουν ανοδική πορεία … έως 5 τοις εκατό ή 6 τοις εκατό» (Segelov 2006)

Αν η καλύτερη άμυνα της χημειοθεραπείας ότι ορθόδοξη ογκολογία μπορεί να καταλήξει είναι ότι μπορεί στην πραγματικότητα να είναι αποτελεσματική για 5 ή 6 τοις εκατό των ασθενών με καρκίνο, και όχι μόνο το 2 τοις εκατό, τότε σίγουρα είναι καιρός για μια ριζική επανεκτίμηση της ευρείας χρήσης απο τα τοξικά στη θεραπεία του καρκίνου.

Άλλοι επικριτές Emerge

Ο Δρ Μακόρμακ πήρε Ως παράδειγμα ΤΗ Συνταγή Των διφωσφονικών φαρμάκων Στη ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ Πρόληψη Της οστεοπόρωσης … η αλλά πανομοιότυπα ζητήματα ισχύουν για τη χρήση των αντικαρκινικών φαρμάκων. . Το εν λόγω περιοδικό είχε γράψει ότι ένα από αυτά τα φάρμακα που παράγονται σχεδόν «το 50 τοις εκατό μείωση” του κινδύνου νέων καταγμάτων Απευθυνόμενος σε ένα υποθετικό ασθενή, ο Δρ Μακόρμακ ερμηνευθεί εκ νέου αυτή τη δήλωση από την άποψη του απόλυτου κινδύνου:. ” Η κ. Jones, ο κίνδυνος ανάπτυξης μιας … θραύση για τα επόμενα τρία χρόνια είναι περίπου 8 τοις εκατό Εάν πάρετε ένα φάρμακο καθημερινά για τα επόμενα τρία χρόνια, ο κίνδυνος αυτός μπορεί να μειωθεί από το 8 τοις εκατό σε περίπου 5 τοις εκατό, ή διαφορά λίγο πάνω από το 3 τοις εκατό. ”

Όπως έχουμε αναφέρει σε πρόσφατο ενημερωτικό δελτίο, οι θάνατοι στην πραγματικότητα μειώθηκε κατά συνολικά 370, από 557.272 το 2003 σε 556.902 το 2004. Εκφράζεται ως ποσοστό του συνόλου, αυτό αντιπροσωπεύει μια πτώση επτά εκατοστά του ένα τοις εκατό (0,066 τοις εκατό).

Υπογραφή-Ralph W. Moss, Ph.D.
Πηγή: Australian Broadcasting Company, πρόσβαση Νοεμβρίου 2008

Αναφορές:
Australian Broadcasting Corporation (ABC) Έκθεση Υγείας – Διαθέσιμο από: http://www.abc.net.au/rn/talks/8.30/helthrpt/stories/s1348333.htm
Bucher HC, Weinbacher Μ, Κ Gyr. Επίδραση της μεθόδου έκθεσης των αποτελεσμάτων της μελέτης σχετικά με την απόφαση των γιατρών να συνταγογραφούν φάρμακα για τη μείωση της συγκέντρωσης της χοληστερόλης. BMJ. 1994; 309:761-764.
Chao C, Studts JL, Abell Τ, et αϊ. Επικουρική χημειοθεραπεία για τον καρκίνο του μαστού: πώς παρουσίαση της επανάληψης των κινδύνων επηρεάζουν τη λήψη αποφάσεων. ΟηοοΙ. 2003; 21 (23) :4299-4305.
Morgan G, Ward R, Barton Μ. Η συμβολή της χημειοθεραπείας για την 5-ετή επιβίωση σε ενήλικες κακοήθειες. ΟηοοΙ (R Coll Radiol). 2004; 16 (8) :549-60.
Segelov, Ε. Τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα – μπορεί να επιβιώσει χημειοθεραπεία? Αυστραλιανή Συνταγογράφησης. 2006; 29 (1) :2-3
(800) 272-2323
http://www.icnr.com/articles/ischemotherapyeffective.html

ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΓΚΟΛΟΓΟΙ

Σημαντικός αριθμός ογκολόγων που εκτιμούν ότι οι ασθενείς δεν θα πρέπει να λαμβάνουν χημειοθεραπεία, όταν ρωτήθηκαν γιατί συνεχίζουν να χρησιμοποιούν χημειοθεραπεία στους ασθενείς τους, δήλωσαν ότι αυτό είναι το μόνο που ξέρουν!

ΓΙΑΤΙ ΠΟΛΛΟΙ ΟΓΚΟΛΟΓΟΙ ΕΠΙΛΕΓΟΥΝ ΜΙΑ ΜΕΘΟΔΟ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΠΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΑΜΦΙΣΒΗΤΟΥΝ?

Αίσθηση προκάλεσε το δημοσίευμα του «Χρήμα Plus», στο φύλλο της 10ης Μαρτίου, για το «Παιχνίδι θανάτου με τα καρκινοφάρμακα» . Το ρεπορτάζ που παρουσιάστηκε, σχετικά με τα ερωτηματικά που προκύπτουν για την αποτελεσματικότητα των αντινεοπλασματικών φαρμάκων, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ποτέ έως σήμερα στην Ελλάδα δεν δημοσιεύτηκε μια χρηματοοικονομική μελέτη που να δείχνει το όφελος της χορήγησης τους τόσο για την επιβίωση των ασθενών όσο και για τη βελτίωση της ποιότητας ζωή τους, έφερε στην επιφάνεια νέα στοιχεία, ΠΟΥ αποδεικνύουν Ότι Η. υπόθεση έχει βάθος …

Στο προηγούμενο δημοσίευμα είχε γίνει ειδική αναφορά στις Ογκολογικές Ερευνητικές Ομάδες, οι οποίες χρησιμοποιούν «προσυμφωνημένα κοινά πρωτόκολλα θεραπείας» για διάφορους τύπους καρκίνου, με στόχο «τη συλλογή και ανάλυση των κλινικών στοιχείων και την παραγωγή νέας γνώσης και προώθησης της θεραπείας κατά του καρκίνου» . Όπως ανέφερε στο «ΧΡΗΜΑ Plus» η Ειδική Παθολόγος-Ογκολόγος Δρ. Σάββη Μάλλιου, τα λεφτά είναι πολλά, τόσο για τους γιατρούς που εφαρμόζουν τα «πρωτόκολλα» όσο και για τις φαρμακευτικές εταιρείες, που βλέπουν τις πωλήσεις τους να εκτοξεύονται. Το ερώτημα, όμως, παραμένει: υπάρχει αποτέλεσμα?

Πειραματισμοί

Όπως αναφέρει η Δρ. Μάλλιου, αν κάποιος που γνωρίζει, μελετήσει τις ανακοινώσεις των Ογκολογικών Ερευνητικών Ομάδων για την πορεία των κλινικών δοκιμών που διεξάγουν, θα δει ότι εφαρμόζονται σχήματα χιλιάδων ευρώ, χωρίς να έχει εφαρμοστεί εξατομικευμένη θεραπεία. Σε κάποιες περιπτώσεις εφαρμόζονται ακόμα και πειραματικές δοκιμές σε ιάσιμους καρκίνους! Ωστόσο, τα κριτήρια ένταξης σε αυτά τα σχήματα δεν εφαρμόζονται, ενώ δεν είναι τυχαίο ότι οι περισσότερες από αυτές τις κλινικές δοκιμές δεν έχουν επιτυχία και κλείνουν μη δείχνοντας όφελος.

Περί χημειοθεραπείας …

Το 1986, στο αντικαρκινικό κέντρο McGill, ρωτήθηκαν 118 ογκολόγοι που ειδικεύονται στον καρκίνο του πνεύμονα αν θα χορηγήσουν χημειοθεραπεία για αυτό τον καρκίνο. Τα τρία τέταρτα από αυτούς απάντησαν ότι οι ασθενείς δεν θα πρέπει να λαμβάνουν χημειοθεραπεία. Όταν ρωτήθηκαν γιατί, απάντησαν ότι η χημειοθεραπεία δεν ήταν πολύ αποτελεσματική και είχε πολλές παρενέργειες. Όταν, όμως, ρωτήθηκαν γιατί συνέχισαν να χρησιμοποιούν χημειοθεραπεία στους ασθενείς τους, δήλωσαν ότι αυτό ήταν το μόνο που ήξεραν!

Είναι σημαντικό για τους ασθενείς με καρκίνο να γνωρίζουν τις ανεπιθύμητες ενέργειες των χημειοθεραπευτικών φαρμάκων. Πολλές έρευνες δείχνουν, δυστυχώς, ότι οι γιατροί τους δεν τους ενημερώνουν ποτέ για τους κινδύνους. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, εύλογα προκύπτει το ερώτημα: μήπως η λύση βρίσκεται στην εξατομικευμένη θεραπεία?

Εξατομικευμένη θεραπεία

Στην εξατομικευμένη θεραπεία, η μοριακή ανάλυση του όγκου αναδεικνύει την αποτελεσματικότητα του κάθε φαρμάκου κι έτσι χρησιμοποιείται το πιο αποτελεσματικό φάρμακο για τον ασθενή και με τον πιο ασφαλή τρόπο, χωρίς τις παρενέργειες περιττών φαρμάκων, χωρίς άσκοπες νοσηλείες και με ασθενείς που μπορούν να συνεχίσουν να προσφέρουν στην κοινωνία. «Οι ογκολόγοι έχουν χρέος και μπορούν να σταματήσουν να καταδικάζουν τους καρκινοπαθείς σε αχρηστία και βέβαιο θάνατο», τονίζει η Δρ. Μάλλιου.

Και καταλήγει: «Η χημειοθεραπεία, λόγω των παρενεργειών, πρέπει να γίνεται μόνο σε περιπτώσεις αποδεδειγμένου οφέλους και σε δόσεις θεραπευτικές. Η απόδειξη κυκλοφορίας μεταστατικών κυττάρων στο αίμα πρέπει να είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την εφαρμογή κυτταροστατικών, τα οποία μέχρι τώρα γίνονται προληπτικά ακόμη και σε ιάσιμους καρκίνους και οι ασθενείς πρέπει να ενημερώνονται με λεπτομέρειες για τις παρενέργειες των φαρμάκων και για τα οφέλη της χημειοθεραπείας στη νόσο τους ».

«Τα χημειοθεραπευτικά φάρμακα δεν θεραπεύουν»

Χαρακτηριστικά είναι και τα όσα λέει στο «Χρήμα Plus» ο Μοριακός Ογκολόγος κ. Σωτήρης Νικολόπουλος, ο οποίος τονίζει ότι «τα χημειοθεραπευτικά φάρμακα αντιπροσωπεύουν μερικές από τις τοξικότερες ουσίες, αφού έχουν σχεδιαστεί να δρουν ως δηλητήρια. Η ιδέα της χημειοθεραπείας στους καρκινοπαθείς ξεκίνησε αμέσως μετά τα πειράματα με το αέριο μουστάρδας, το χημικό φονικό όπλο που χρησιμοποιήθηκε κατά τον Α ‘Παγκόσμιο Πόλεμο, προωθώντας ένα αντίστοιχο σχέδιο “δηλητηρίασης” των καρκινικών κυττάρων. Εντούτοις, δεν είναι δυνατό να δηλητηριαστούν μόνο τα καρκινικά κύτταρα χωρίς να δηλητηριαστούν συγχρόνως και τα φυσιολογικά κύτταρα ».

Σύμφωνα με τον κ. Νικολόπουλο, η παγκόσμια έρευνα έδειξε ότι η χημειοθεραπεία δεν θεραπεύει τον καρκίνο και δεν επεκτείνει τη ζωή. «Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει καμία τεκμηριωμένη μελέτη που να αποδεικνύει ότι η χημειοθεραπεία βελτιώνει την ποιότητα ζωής του ασθενούς ακόμα και προσωρινά. Πολύχρονες μελέτες έδειξαν ότι η συνεισφορά της χημειοθεραπείας στην επιβίωση των καρκινοπαθών πάνω από 5 χρόνια εκτιμάται να είναι σε εξαιρετικά χαμηλά ποσοστά: 2,1% στις ΗΠΑ και 2,3% στην Αυστραλία [Πηγή: Κλινικής Ογκολογίας (2004) 16: 549-560] », λέει χαρακτηριστικά.

Εντούτοις, όταν οι καρκινοπαθείς ακούνε ότι η χημειοθεραπεία που λαμβάνουν είναι «αποτελεσματική» σκέφτονται ότι η χημειοθεραπεία πραγματικά θα θεραπεύσει τον καρκίνο, αν και, όπως αναφέρει Ο κ. Νικολόπουλος, «αυτό που συμβαίνει πραγματικά στην πλειονότητα των περιπτώσεων είναι ότι η χημειοθεραπεία προσωρινά συρρικνώνει τον όγκο (συνήθως για ένα μικρό χρονικό διάστημα), αλλά συγχρόνως δηλητηριάζει τα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος, έτσι ώστε αργότερα, ο όγκος να αρχίσει να αυξάνεται ισχυρότερος από πριν , οδηγώντας σε πολύ χαμηλά ποσοστά επιβίωσης ».

Οι παρενέργειες της χημειοθεραπείας είναι επίσης πολλές και κοινές, όπως έμετοι, απώλεια μαλλιών, υπερβολική κούραση και καταστροφή του ανοσοποιητικού συστήματος του ατόμου, έτσι να μην μπορεί να ανταποκριθεί ακόμη και σε απλές λοιμώξεις. Όλα αυτά σίγουρα δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ως βελτίωση της ποιότητας ζωής.

Η αναγκαιότητα της εξατομικευμένης ιατρικής

Τα αποτελέσματα μακροχρόνιων μελετών σε μοριακό επίπεδο έδειξαν ότι κάθε περίπτωση καρκίνου είναι τόσο μοναδική όσο και το άτομο στο οποίο αναπτύσσεται. Επιβάλλεται, λοιπόν, η εφαρμογή της αποκαλούμενης εξατομικευμένης ιατρικής, η οποία βασίζεται στις πληροφορίες που παρέχουν τα ίδια τα καρκινικά κύτταρα του κάθε ασθενούς. Τέτοιες πληροφορίες αποκαλύπτουν τον μηχανισμό ανάπτυξης των καρκινικών κυττάρων, στόχους για στοχευμένες θεραπείες, αποκάλυψη χημειοανθεκτικότητας και πρόβλεψη ανταπόκρισης σε συγκεκριμένες χημειοθεραπείες όπως και σε στοχευμένες θεραπείες πριν την χορήγησή τους για κάθε ασθενή!

Με βάση αυτές τις πληροφορίες, θα πρέπει να επιλέγονται μόνο οι θεραπείες εκείνες που συνδέονται με τις γενετικές ιδιαιτερότητες και τα μοριακά χαρακτηριστικά των καρκινικών κυττάρων του κάθε ασθενούς.

Οι διεθνείς επιστημονικές ανακοινώσεις που παρουσιάζουν τα ευεργετικά αποτελέσματα από την εφαρμογή της εξατομικευμένης ιατρικής πληθαίνουν διαρκώς και δείχνουν την σωστή κατεύθυνση που θα πρέπει να ακολουθηθεί στην θεραπεία του καρκίνου.

Bιβλιογραφία:

1. Αρχές του καρκίνου και Πρακτική της Ογκολογίας. 6η έκδοση DeVita, et αϊ. 2001 Lippincott Williams and Wilkins θεραπεία του καρκίνου. 5η έκδοση Haskell CM 2001.

2. WB Saunders, Schiller JH. Harrington Δ. Belani CP. et αϊ. Το Eastern Cooperative Oncology Group. Σύγκριση των τεσσάρων χημειοθεραπευτικά σχήματα για τον προχωρημένο καρκίνο του πνεύμονα μη μικρών κυττάρων. New England Journal of Medicine. 346 (2) :92-8, 2002.

3. Weissman DE και von Gunten CF. Γρήγορα γεγονότα και έννοιες # 99 Χημειοθεραπεία:. Απόκριση και τα δεδομένα επιβίωσης. Οκτώβριο του 2003. End-of-Life Ιατρός Κέντρο Εκπαίδευσης Resource www.eperc.mcw.edu.

4. Μorgan Γ., R. Ward, Barton Μ. Η Συμβολή της κυτταροτοξική χημειοθεραπεία με 5-ετή επιβίωση Ενηλίκων Κακοήθειες. Κλινικής Ογκολογίας (2004) 16:

Πηγή: ΧΡΗΜΑ PLUS Σάββατο 31/3/2012 (σελίδα 23)

Αναρτήθηκε από Σαββούλα Μάλλιου Κριαρά στο παρακάτω link
http://preventionearlydetection.blogspot.com/2012/04/blog-post_5650.html

περιμενουμε τα σχολια σας