Ψυχολογία – Ψυχοθεραπεία
Όταν το σώμα, μας μιλάει
Το σώμα μας, επηρεάζεται από το τι νιώθουμε και τι σκεφτόμαστε. Αναλόγως με το αν οι σκέψεις και τα συναισθήματα μας είναι θετικά ή αν είναι αρνητικά, επηρεάζουν όλη την χημεία του σώματος μας με αποτέλεσμα την ενδυνάμωση ή την αποδυνάμωση της υγείας μας. Καθώς λοιπόν επηρεάζεται, αρχίζει να μας δίνει κάποια σωματικά συμπτώματα, αρχίζει να μας μιλάει.
Μας μιλάει, γιατί θέλει να μας βοηθήσει να μάθουμε τι το ενοχλεί και τι το ευχαριστεί. Κάθε μέρα, κάθε στιγμή, μας μιλάει. Πόσες φορές δεν έχουμε πει «δεν μπορώ να το χωνέψω» και αναφερόμαστε σε κάποιο πρόσωπο ή σε κάποια κατάσταση, ή «μου στάθηκε στο λαιμό» όταν δεν μπορούμε να καταπιούμε αυτό που ακούμε ή «νιώθω ένα σφίξιμο στο λαιμό» όταν δεν μπορούμε να μιλήσουμε να πούμε τι αισθανόμαστε ή τι σκεφτόμαστε ή «μου κόπηκαν τα πόδια» θέλοντας να πούμε πως φοβηθήκαμε ή νιώσαμε αδύναμοι. Αυτά είναι μερικά μόνο από τα συμπτώματα που μας δίνει και τα οποία με αυτές τις εκφράσεις τα εξωτερικεύουμε.
Άλλα συμπτώματα μπορεί να είναι το αίσθημα παλμών, η κόπωση, η ταχυκαρδία, η οσφυαλγία, το άσθμα, η ζάλη, τα δερματικά εκζέματα, η κνίδωση, η ανικανότητα και η πρόωρη εκσπερμάτιση στους άνδρες, οι διαταραχές του εμμήνου κύκλου και η ψυχρότητα στις γυναίκες, οι κεφαλαλγίες, η εφίδρωση, ο εμετός, η δυσκοιλιότητα, η διάρροια, η υπέρταση, οι ημικρανίες, η ανορεξία, η αυξημένη όρεξη, η αϋπνία και πάρα πολλά άλλα.
Τα συμπτώματα αυτά εμφανίζονται καθημερινώς, όταν εξωτερικοί παράγοντες, μας θυμίζουν γεγονότα, καταστάσεις, ανθρώπους από το παρελθόν. Ακόμα και αν τα έχουμε ξεχάσει, εκείνα παραμένουν χαραγμένα στη μνήμη μας και έτσι όταν κάτι μας τα θυμίσει, μια μυρωδιά, ένας ήχος, μια εικόνα, τότε το σώμα μας αντιδρά. «Όταν βλέπω κάποιον που του μοιάζει από μακριά, η καρδιά μου χτυπάει πιο δυνατά». «Όταν ακούω αυτό το όνομα, μου θυμίζει εκείνη και το κακό που μου έκανε» λέμε. Αυτοί οι εξωτερικοί παράγοντες μας δημιουργούν συναισθήματα. Συναισθήματα τα οποία δεν είναι πάντα ευχάριστα και όσο πιο δυσάρεστα είναι, τόσο δεν τα θέλουμε και τα απωθούμε. Τι όμως δεν θέλουμε; Ένα κομμάτι του εαυτού μας;
Το σώμα, μας μιλάει και μας λέει μέχρι ποιού σημείου μπορούμε να φτάσουμε, τι είναι καλό γι’ αυτό και για μας και τι όχι. Μας μιλάει για όλα εκείνα τα συναισθήματα τα οποία δεν θέλουμε και τα αποδιώχνουμε και ας είναι μέρος του εαυτού μας. «Κάθε πρωί δεν μπορώ να σηκωθώ από το κρεβάτι μου, τελικά όταν το κάνω το κάνω με βαριά καρδιά. Δεν καταλαβαίνω γιατί γίνεται αυτό, αυτή η δουλειά μου αρέσει, μου δίνει χρήματα, ζω οχτώ ώρες την ημέρα εκεί, θα έπρεπε να ένιωθα καλά εκεί και να ήθελα να πάω. Βέβαια τα πράγματα δεν είναι όπως παλιά εκεί, οι άνθρωποι έχουν αλλάξει, η πολιτική της εταιρίας το ίδιο, δεν υποφέρω κανέναν τους». Όταν δεν μπορούμε να αντιδράσουμε σε κάποια κατάσταση τότε κάνουμε ότι μπορούμε για να ισοπεδώσουμε ή να εξαφανίσουμε τα συναισθήματα που αυτή η κατάσταση μας δημιουργεί. Δυστυχώς όμως τα σωματικά συμπτώματα, μας λένε πως αυτό δεν γίνεται. Όταν δεν ακούμε το σώμα μας και εμπλεκόμαστε σε καταστάσεις που δεν τις αντέχουμε και μάλιστα κατ’ επανάληψη τότε αυτά τα προσωρινά συμπτώματα με τον καιρό εξελίσσονται σε ψυχοσωματικές παθήσεις και αν πάλι δεν ακούσουμε το σώμα μας αυτές θα εξελιχθούν σε ασθένειες με οργανικές βλάβες. Σήμερα γνωρίζουμε πως σχεδόν κάθε μεγάλη ασθένεια συνδέεται με το χρόνιο στρες, συναίσθημα που νιώθουμε όλοι, σχεδόν κάθε μέρα. Ασθένειες όπως το έλκος, ο διαβήτης, οι καρδιοπάθειες, η σπαστική κολίτιδα, ο υπερθυρεοειδισμός, ο καρκίνος, η κατάθλιψη ακόμα και η εκδήλωση της ασθένειας του aids έχουν τις ρίζες τους στην ψυχολογική κατάσταση του καθένα μας.
Όταν αυτή δεν είναι καλή, τότε ο οργανισμός μας λόγω της μεγάλης έντασης των συναισθημάτων που δεν εκφράζονται βρίσκει το πιο αδύναμο όργανο από κατασκευής του και το πιο συμβολικό και με αυτό τον τρόπο το σώμα λέει αυτό που δεν μπορούμε να εκφράσουμε αλλιώς.
Αιτίες της μη αποδοχής μέρους τους εαυτού μας ή αιτίες των ψυχοσωματικών μπορούν να βρεθούν σε κάποιο ψυχολογικό τραύμα, σε παθολογικές διαπροσωπικές σχέσεις ή σε σωματικό τραύμα, της προγεννητικής, περιγεννητικής, βρεφικής και της παιδικής ηλικίας. Δύσκολες προγεννητικές καταστάσεις όπως έντονο στρες της εγκύου, σκέψεις ή και απόπειρες για αποβολή ή άμβλωση, τοξική μήτρα και άλλα, ενδέχεται να συμβάλουν στην μη αποδοχή και στην γένεση των ψυχοσωματικών μερικά χρόνια αργότερα. Η διαδικασία της γέννας ενδέχεται να δώσει ψυχοσωματικούς πόνους, αναπνευστικά προβλήματα και άλλα. Μεταγεννητικά, παιδικές αρρώστιες, εγχειρίσεις, τραυματισμοί, λόγια που μας είπαν, το πως μας συμπεριφέρθηκαν και άλλα, επίσης ενδέχεται να συμβάλουν στη μη αποδοχή και στα ψυχοσωματικά.
Αγνοώντας αυτό που το σώμα μας λέει, αγνοώντας ένα πόνο που μας δίνει ή κάνοντας τον να σταματήσει για λίγο με αναλγητικά, αγχολυτικά και διάφορα άλλα φαρμακευτικά σκευάσματα δεν καταφέρνουμε τίποτα γιατί η αιτία που έχει δημιουργήσει τον πόνο θα συνεχίσει να δρα ύπουλα εις βάρος της υγείας μας.
Θεραπείες υπάρχουν πολλές. Η σημαντικότερη όμως κατά την γνώμη μου είναι η ψυχοθεραπεία. Μέσω αυτής, ερχόμαστε σε επαφή με τον εαυτό μας, με τα συναισθήματά μας, με τις σκέψεις μας, με τον τρόπο που κρίνουμε τον εαυτό μας, με τις αποφάσεις που έχουμε πάρει από πολύ μικροί. Συνειδητοποιώντας τα αυτά, έχουμε κάνει το πρώτο βήμα για την βελτίωση της σωματικής, ψυχικής και πνευματικής μας υγείας. Έχουμε κάνει το πρώτο βήμα, προς την ζωή.
Γεωργία Δανέζη
Bsc in counseling & psychological science
πηγη
georgia-danezi.blogspot.com