από τον Alex Pietrowski – Waking Times
Σωματικές τοπογραφία (Research χαρτογράφηση) της βασικής (Άνω) και μη βασικά (Lower) τα συναισθήματα που συνδέονται με τις λέξεις. Οι χάρτες του σώματος δείχνουν τις περιοχές των οποίων η ενεργοποίηση αυξήθηκε (ζεστά χρώματα) ή μειωμένη (ψυχρά χρώματα), όταν αισθάνεται κάθε συναίσθημα.
οι επιστήμονες δημιουργούν χάρτες για να το αποδείξουν
Μια ομάδα επιστημόνων στη Φινλανδία έχει χρησιμοποιησει μια τοπογραφική μέθοδο και αποκαλύψει τα αποτελέσματα ότι οι διαφορετικές συναισθηματικές καταστάσεις έχουν για σωματικές αισθήσεις. Μετά από πέντε πειράματα και πάνω από 700 συμμετέχοντες από τη Φινλανδία, τη Σουηδία και την Ταϊβάν, οι οποίοι ανέφεραν στο σώμα τους αισθάνθηκαν διαφορετικά συναισθήματα Τα ευρήματα της έρευνάς τους δημοσιεύθηκαν στα Πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών :
Τα περισσότερα βασικά συναισθήματα συνδέονταν με τις αισθήσεις της αυξημένης δραστηριότητας στην άνω περιοχή του θώρακα, πιθανόν αντιστοιχεί σε αλλαγές στην αναπνοή και ο καρδιακός ρυθμός (1). Ομοίως, αισθήσεις στην περιοχή του κεφαλιού μοιράστηκαν σε όλες τις συγκινήσεις, αντικατοπτρίζοντας πιθανώς δύο φυσιολογικές αλλαγές στην περιοχή του προσώπου (δηλαδή του προσώπου ενεργοποίηση του μυϊκού συστήματος, η θερμοκρασία του δέρματος, δακρύρροια), καθώς και τις αλλαγές στα περιεχόμενα του μυαλού που προκλήθηκε από τις συναισθηματικές εκδηλώσεις . Αισθήσεις στα άνω άκρα ήταν πιο εμφανής σε προσέγγιση με γνώμονα τα συναισθήματα, ο θυμός και ευτυχία, ενώ η αίσθηση της μειωμένης δραστηριότητας των άκρων ήταν ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα της θλίψης. Αισθήσεις στο πεπτικό σύστημα και γύρω από την περιοχή του λαιμού βρέθηκαν κυρίως σε αηδία. Σε αντίθεση με όλα τα άλλα συναισθήματα, ευτυχία συσχετίστηκε με αυξημένη αισθήσεις σε όλο το σώμα.
Έρευνα για συμπεριφορά και τις φυσιολογικές αντιδράσεις σε συναισθήματα θα μπορούσε να βοηθήσει στην κατανόηση της διάθεσης διαταραχές, όπως άγχος και κατάθλιψη :
“Τα συναισθήματα συντονίσουν τη συμπεριφορά μας και φυσιολογικές καταστάσεις κατά τη διάρκεια επιβίωσης κυριότερα γεγονότα και ευχάριστες αλληλεπιδράσεις. Ακόμα κι αν είμαστε συχνά συνειδητά την τρέχουσα συναισθηματική κατάσταση μας, όπως ο θυμός ή η ευτυχία, οι μηχανισμοί που οδήγησαν σε αυτές τις υποκειμενικές αισθήσεις παρέμειναν άλυτα. Εδώ χρησιμοποιήσαμε ένα τοπογραφικό εργαλείο αυτο-έκθεση να αποκαλύψει ότι οι διαφορετικές συναισθηματικές καταστάσεις που συνδέονται με τοπογραφικά διακριτές και πολιτιστικά καθολική σωματικές αισθήσεις? αυτές οι αισθήσεις μπορούν να αποτελούν τη βάση συνειδητή συναισθηματική εμπειρία μας. Παρακολούθηση της τοπογραφίας της συγκίνησης, προκάλεσε σωματικές αισθήσεις φέρνει ένα μοναδικό εργαλείο για την έρευνα της συγκίνησης και θα μπορούσε να προσφέρει ακόμη ένα βιοδείκτη για συναισθηματικές διαταραχές ».
Αυτή η έρευνα είναι ένα μεγάλο παράδειγμα της σύνδεσης νου και του σώματος. Ο εγκέφαλός μας στέλνει σήματα στο σώμα, καθώς ασχολούμαστε με ορισμένες καταστάσεις, που προκαλούν ορισμένες φυσιολογικές αλλαγές χωρίς καμία σκέψη από την πλευρά μας. Αυτές οι σωματικές αισθήσεις με τη σειρά του θα μπορούσε να βοηθήσει το μυαλό συνειδητά να αναγνωρίσουμε τι συναισθήματα που έχουμε.
“Οι άνθρωποι εξετάσουμε τα συναισθήματα σε σχέση με άλλους ανθρώπους,” Antonio Damasio,καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας, λέει. (Πηγή: NPR )
Αν θα θέλατε να δοκιμάσετε να χαρτογραφήσει την απόκριση του οργανισμού σας τα συναισθήματά σας σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορείτε να το κάνετε εδώ .
Τα πλήρη ευρήματα της έρευνας μπορεί να δει εδώ .http://www.pnas.org/content/111/2/646.full.pdf+html
phgh
Τα συναισθήματα έχουν πολύ βαθιές «ρίζες».
Ο άνθρωπος προκειμένου να επιβιώσει, πριν ακόμα, δημιουργήσει κοινωνίες, λειτουργούσε με δύο βασικά ένστικτα μπροστά σε κάθε απειλή, «μάχη ή φυγή». Οι δυο αυτές αντιδράσεις έχουν χαραχθεί βαθιά στο νευρικό σύστημα του ανθρώπου.
Όλα τα συναισθήματα που βιώνει ο άνθρωπος είναι ουσιαστικά προτροπές για δράση, στιγμιαία σχέδια για την αντιμετώπιση της ζωής που η εξέλιξη έχει σταλάξει μέσα του. Γίνεται εύκολα σαφές, αν παρατηρήσει κανείς τα παιδιά ή τα ζώα. Στο συναισθηματικό κομμάτι, κάθε συναίσθημα παίζει ένα μοναδικό ρόλο. Με διάφορες μεθόδους διείσδυσης στο σώμα και στον εγκέφαλο, οι ερευνητές ανακαλύπτουν περισσότερες ψυχολογικές λεπτομέρειες σχετικά με το πώς κάθε συναίσθημα προετοιμάζει το σώμα για ένα εντελώς διαφορετικό είδος αντίδρασης:
Θυμός: Το αίμα κυλάει προς τα χέρια και μας διευκολύνει να πιάσουμε ένα όπλο ή να επιτεθούμε σε κάποιον εχθρό. Οι παλμοί της καρδιάς αυξάνονται και μια έκρηξη ορμονών (όπως η αδρεναλίνη) προκαλεί μια ενέργεια τόσο έντονη που να οδηγεί σε κάποια ενεργό δραστηριότητα.
Φόβος: Το αίμα οδεύει προς τους μεγάλους σκελετικούς μύες, για παράδειγμα στα πόδια, κάνοντας πιο εύκολο το τρέξιμο. Ταυτόχρονα, το σώμα ψύχεται έστω και στιγμιαία αφήνοντας πιθανώς στο άτομο το χρόνο να εκτιμήσει κατά πόσο η φυγή θα ήταν η ενδεδειγμένη αντίδραση.
Ευτυχία: Μια από τις βασικές βιολογικές μεταβολές στην ευτυχία είναι η αυξημένη δραστηριότητα σε κάποιο εγκεφαλικό κέντρο που αναχαιτίζει τα αρνητικά συναισθήματα αυξάνοντας τη διαθέσιμη ενεργητικότητα και που κατευνάζει αυτά που προκαλούν ανήσυχες σκέψεις.
Αγάπη: Τα τρυφερά συναισθήματα και η σεξουαλική ικανοποίηση συνεπάγονται τη διέγερση του παρασυμπαθητικού, του βιοσωματικού αντίποδα της δραστηριοποίησης που υποκινείται από το φόβο και το θυμό και είναι γνωστή ως αντίδραση «μάχης ή φυγής». Το παρασυμπαθητικό πρότυπο, που αποκαλείται «αντίδραση της χαλάρωσης», είναι ένα σύνολο σωματικών αντιδράσεων που προκαλεί μια γενική κατάσταση ηρεμίας και ικανοποίησης, διευκολύνοντας τη συνεργασία.
Έκπληξη: Το ανασήκωμα των φρυδιών από έκπληξη επιτρέπει να αποκτήσουμε μια ευρύτερη οπτική ακτίνα και αφήνει να πέσει περισσότερο φως πάνω στον αμφιβληστροειδή χιτώνα του ματιού. Αυτό συμβάλλει στην ευρύτερη πληροφόρηση γύρω από το αναπάντεχο γεγονός, διευκολύνοντάς μας να συνειδητοποιήσουμε τι συμβαίνει και να αποφασίσουμε το πιο ενδεδειγμένο σχέδιο δράσης.
Λύπη: Μια βασική λειτουργία της λύπης είναι ότι μας βοηθάει να προσαρμοζόμαστε σε μια σημαντική απώλεια, όπως το θάνατο κάποιου πολύ κοντινού μας προσώπου ή σε μια άλλη μεγάλη απογοήτευση. Η λύπη προκαλεί ελάττωση της ενέργειας και του ενθουσιασμού μας για τις δραστηριότητες της ζωής, ιδιαίτερα για διασκέδαση και απολαύσεις και όσο βαθαίνει και πλησιάζει την κατάθλιψη επιβραδύνει τη διαδικασία του μεταβολισμού του σώματος. Αυτή η εσωστρεφής απομόνωση μας δίνει την ευκαιρία να θρηνήσουμε μιαν απώλεια ή μια χαμένη ελπίδα, να συλλάβουμε τις συνέπειές στη ζωή μας και, καθώς επανέρχεται η ενεργητικότητά μας, να σχεδιάσουμε ένα νέο ξεκίνημα.
Αυτές οι βιολογικές τάσεις για δράση διαμορφώνονται περαιτέρω και επηρεάζονται από την κουλτούρα του κάθε τόπου, την ιστορία, την παιδεία. Για παράδειγμα, σ΄ όλο τον κόσμο η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου προξενεί λύπη και πόνο. Ωστόσο, ο τρόπος που εκδηλώνουν τα συναισθήματά τους είναι διαφορετικός.
πηγές
http://www.jenny.gr/pws-leitourgoun-ta-sunaisthimata-mas/
http://www.undergroundhealth.com/research-mapping-human-emotions-shows-strong-mind-body-connection/