Οικογένειες διαμαρτύρονται ενάντια στα φονικά παυσίπονα. Ειδικοί στην αποτοξίνωση λένε ότι ο εθισμός στα ισχυρά παυσίπονα όπως το ΟξιΚοτίν είναι απ’ αυτούς που θεραπεύονται πιο δύσκολα.
Οικογένειες διαμαρτύρονται ενάντια στα φονικά παυσίπονα. Ειδικοί στην αποτοξίνωση λένε ότι ο εθισμός στα ισχυρά παυσίπονα όπως το ΟξιΚοτίν είναι απ’ αυτούς που θεραπεύονται πιο δύσκολα.
Τα οπιοειδή παυσίπονα παράγουν μια ευφορία μικρής διάρκειας, αλλά την ίδια στιγμή είναι εθιστικά.
Η μακρόχρονη χρήση παυσίπονων μπορεί να οδηγήσει σε εξάρτηση. Το σώμα προσαρμόζεται στην παρουσία της ουσίας και αν σταματήσει κανείς ξαφνικά να παίρνει το ναρκωτικό θα έχει συμπτώματα στέρησης. Ή, το σώμα αναπτύσσει ανοχή στο ναρκωτικό, που σημαίνει ότι πρέπει να ληφθούν μεγαλύτερες δόσεις για να υπάρξει το ίδιο αποτέλεσμα.
Όπως όλα τα ναρκωτικά, έτσι και τα παυσίπονα, απλώς καλύπτουν τον πόνο για τον οποίο τα παίρνει κάποιος. Δε «θεραπεύουν» τίποτα. Κάποιος που προσπαθεί συνεχώς να «μουδιάζει» τον πόνο μπορεί να καταλήξει να παίρνει όλο και μεγαλύτερες δόσεις μόνο και μόνο για ν’ ανακαλύψει ότι δε μπορεί να βγάλει τη μέρα χωρίς το ναρκωτικό.
Στα συμπτώματα στέρησης περιλαμβάνονται νευρικότητα, πόνοι στους μύες και στα κόκαλα, αϋπνία, διάρροια, εμετός, κρυάδες και ακούσιες κινήσεις των ποδιών.
Ένα από τους πιο σοβαρούς κινδύνους των οπιούχων είναι η καταστολή της αναπνοής – οι μεγάλες δόσεις μπορεί να επιβραδύνουν την αναπνοή μέχρι το σημείο που σταματά και ο χρήστης πεθαίνει.
«Είμαι εθισμένος σε συνταγογραφούμενα φάρμακα κατά του πόνου.Άρχισα να παίρνω συνταγογραφούμενα παυσίπονα [μερικά] χρόνια πριν όταν ο γιατρός μου μου τα έγραψε για θεραπεία μετεγχειρητικού πόνου, μετά από εγχείρηση που έκανα στη σπονδυλική μου στήλη…Στα χρόνια που πέρασαν προσπάθησα να σταματήσω τον εθισμό μου στα παυσίπονα και, στην πραγματικότητα, μπήκα δυο φορές σε ιατρικά κέντρα προσπαθώντας να απεξαρτηθώ.
»Πρόσφατα, συμφώνησα με το γιατρό μου σχετικά με τα επόμενα βήματά μου».
— Απόσπασμα από τη δήλωση στο ραδιόφωνο του σχολιαστή Ρας Λίμπο, την Παρασκευή, 10 Οκτωβρίου 2003, στην εκπομπή του Πρεμιέρ Ρέιντιο.
ΟΞΙΚΟΝΤΙΝ Η «ΗΡΩΙΝΗ ΤΟΥ ΟΡΕΣΙΒΙΟΥ»
Επειδή επιδρά στο νευρικό σύστημα όπως η ηρωίνη ή το όπιο, μερικοί χρήστες παίρνουν μια μάρκα οξυκωδόνης, το Οξικοντίν ως υποκατάστατο ή συμπλήρωμα στα παράνομα οπιούχα, όπως η ηρωίνη.
Έχουν γίνει ένοπλες ληστείες φαρμακείων όπου ο ληστής απαιτούσε να του δοθεί μόνο Οξικοντίν αντί για μετρητά. Σε μερικές περιοχές, ειδικά στις Ανατολικές Ηνωμένες Πολιτείες, το Οξικοντίν είναι το ναρκωτικό που απασχολεί τις αστυνομικές αρχές περισσότερο απ’ όλα.
Το Οξικοντίν, που είναι ευρέως γνωστό ως «ηρωίνη του ορεσίβιου» εξαιτίας της εκτεταμένης χρήσης του σε κοινότητες στα Απαλάχια Όρη, έχει εξελιχθεί σε μεγάλο πρόβλημα σχετικό με την εγκληματικότητα στις ΗΠΑ. Σε μια κομητεία, εκτιμήθηκε ότι ο εθισμός σ’ αυτό το ναρκωτικό είναι η αιτία για το 80% των εγκληματικών ενεργειών.
«Δεν πίστευα ότι είχα πρόβλημα «ναρκωτικών» – αφού αγόραζα τις ταμπλέτες στο φαρμακείο. Δεν είχε επιπτώσεις στην εργασία μου. Αισθανόμουν λίγο κουρασμένη τα πρωινά, αλλά τίποτα άλλο. Η κατάστασή μου επιδεινώθηκε όταν πήρα μια υπερβολική δόση περίπου σαράντα ταμπλετών και βρέθηκα στο νοσοκομείο. Πέρασα δώδεκα εβδομάδες στην κλινική πολεμώντας τον εθισμό μου». – Άλεξ
ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΕΣ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΙΚΕΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΠΑΥΣΙΠΟΝΩΝ
Δυσκοιλιότητα
Ναυτία
Εμετός
Ζαλάδες
Σύγχυση
Εξάρτηση
Ασυναισθησία
Καταστολή της αναπνοής
Αυξημένος κίνδυνος καρδιακής προσβολής
Κώμα
Θάνατος
«Από όσο μπορώ να θυμηθώ είχα ανεβοκατεβάσματα. Αναστατωνόμουν εύκολα με το παραμικρό, είχα εκρήξεις θυμού, ή μισούσα κάποιον χωρίς τον παραμικρό λόγο. Για αρκετό καιρό νόμιζα ότι ήμουν διπολικός. Άρχισα να χρησιμοποιώ φάρμακα τον περασμένο Οκτώβριο για να με βοηθήσουν με τα ανεπιθύμητα συναισθήματά μου. Αλλά, είτε το πιστεύετε είτε όχι, με έκαναν να αισθανθώ χειρότερα!Έπρεπε τώρα να αντιμετωπίσω και τον εθισμό μου και τα συναισθηματικά μου προβλήματα».—Τόμας
ΠΑΥΣΙΠΟΝΑ: ΕΝΑ ΣΥΝΤΟΜΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ
Εξαιρετικά εθιστικά, τα οπιούχα, προέρχονται από την παπαρούνα του οπίου και χρησιμοποιούνταν για χιλιάδες χρόνια τόσο για σκοπούς ψυχαγωγικούς, όσο και για ιατρικούς σκοπούς.
Εξαιρετικά εθιστικά, τα οπιούχα, προέρχονται από την παπαρούνα του οπίου και χρησιμοποιούνταν για χιλιάδες χρόνια τόσο για σκοπούς ψυχαγωγικούς, όσο και για ιατρικούς σκοπούς.
Photo credit: AP Wideworld
Τα οπιούχα που αρχικά προέρχονταν από την παπαρούνα του οπίου, χρησιμοποιούνταν επί χιλιάδες χρόνια τόσο για σκοπούς ψυχαγωγίας όσο και για ιατρικούς σκοπούς. Η πιο ενεργή ουσία στο όπιο είναι η μορφίνη, που πήρε το όνομά της από τον Μορφέα, τον θεό των ονείρων των αρχαίων Ελλήνων. Η μορφίνη είναι ένα πολύ δυνατό παυσίπονο αλλά είναι επίσης πολύ εθιστικό.
Τον δέκατο έκτο αιώνα, το λάβδανο, που ήταν όπιο σε διάλυμα αλκοόλης, χρησιμοποιούνταν ως παυσίπονο.
Η Μορφίνη εξήχθη για πρώτη φορά από το όπιο σε καθαρή μορφή στις αρχές του δεκάτου εννάτου αιώνα. Χρησιμοποιήθηκε ευρύτατα ως παυσίπονο κατά τη διάρκεια του Αμερικανικού Εμφυλίου Πολέμου και πολλοί στρατιώτες εθίστηκαν σ’ αυτό.
Η κωδεΐνη, μια λιγότερο ισχυρή ναρκωτική ουσία που βρίσκεται στο όπιο αλλά μπορεί να παραχθεί και συνθετικά, εντοπίστηκε για πρώτη φορά το 1830 στη Γαλλία από τον Ζαν Πιερ Ρομπικέ, και αντικατέστησε το όπιο για ιατρικές χρήσεις. Χρησιμοποιείται κυρίως στα αντιβηχικά.
Η μορφίνη, η πιο δραστική ουσία του οπίου, είναι ένα πολύ ισχυρό παυσίπονο που παγίδευσε πολλούς στρατιώτες κατά τον Αμερικανικό Εμφύλιο πόλεμο.
Η μορφίνη, η πιο δραστική ουσία του οπίου, είναι ένα πολύ ισχυρό παυσίπονο που παγίδευσε πολλούς στρατιώτες κατά τον Αμερικανικό Εμφύλιο πόλεμο.Στις αρχές του δεκάτου εννάτου αιώνα, η ψυχαγωγική χρήση του οπίου αυξήθηκε και μέχρι το 1830 η εξάρτηση από το όπιο στη Βρετανία έφτασε στο αποκορύφωμά της. Το 1839, οι Βρετανοί έστειλαν πολεμικά πλοία στην Κίνα ως αντίδραση στην απόπειρα της Κίνας να περιορίσει τη διακίνηση οπίου κι έτσι άρχισε ο «Πρώτος Πόλεμος του Οπίου».
Το 1874, οι χημικοί που προσπαθούσαν να βρουν μια λιγότερο εθιστική μορφή της μορφίνης, έφτιαξαν την ηρωίνη. Αλλά η ηρωίνη ήταν δυο φορές πιο δυνατή απ’ τη μορφίνη και ο εθισμός στην ηρωίνη σύντομα έγινε σοβαρό πρόβλημα.
Ένα μπουκάλι με ταμπλέτες κωδεΐνης. Όλα τα οπιούχα ανακουφίζουν προσωρινά από τον πόνο αλλά είναι εξαιρετικά εθιστικά.
Ένα μπουκάλι με ταμπλέτες κωδεΐνης. Όλα τα οπιούχα ανακουφίζουν προσωρινά από τον πόνο αλλά είναι εξαιρετικά εθιστικά.
Το 1905, το Κογκρέσο των ΗΠΑ απαγόρευσε το όπιο και την επόμενη χρονιά ψήφισε το Νόμο περί Καθαρότητας Τροφίμων και Φαρμάκων βάσει του οποίου απαιτείται να υπάρχει ταμπέλα με τα συστατικά πάνω σε όλα τα φάρμακα.
Η μεθαδόνη συντέθηκε για πρώτη φορά το 1937 από τους Γερμανούς επιστήμονες Μαξ Μπόκμιλ και Γκούσταβ Έρχαρτ, της εταιρείας Φάρμπεν. Έκαναν έρευνες για να βρουν ένα παυσίπονο που θα χρησιμοποιούνταν πιο εύκολα κατά τη διάρκεια των χειρουργείων και θα ήταν λιγότερο εθιστικό από τη μορφίνη και την ηρωίνη.
Εντούτοις, πολλοί πιστεύουν ότι η μεθαδόνη είναι ακόμα πιο εθιστική από την ηρωίνη.
Στο μεταξύ, το παράνομο εμπόριο οπίου απέκτησε εκρηκτικές διαστάσεις. Μέχρι το 1995 στη Νοτιοανατολική Ασία παράγονταν 2.500 τόνοι οπίου ετησίως.
Νέα παυσίπονα εμφανίστηκαν στην αγορά με την έγκριση της Υπηρεσίας Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ:Το Βικοντίν το 1984, Οξικοντίν το 1995 και Περκοσέτ το 1999.
Όλα αυτά είναι συνθετικά (φτιαγμένα από τον άνθρωπο) οπιοειδή τα οποία μιμούνται τα παυσίπονα που παράγει το ίδιο μας το σώμα.
πηγη
http://gr.drugfreeworld.org/drugfacts/painkillers/a-short-history.html