Καρκίνος.. Τι θα έπρεπε οι γιατροί να σας πουν πριν τη “θεραπεία”…
Καρκίνος… η επάρατη νόσος.. είναι η ασθένεια που πλήττει την ανθρωπότητα στην εποχή μας περισσότερο μετά τις καρδιοπάθειες…
Πόσοι από εμάς δε γνωρίζουμε τουλάχιστον έναν που να έχει την “ατυχία” να πάθει κάτι τέτοιο;
Όλοι μας τρέμουμε στο άκουσμά της για τον πολύ απλό λόγο του ότι κανείς γιατρός δε μπορεί να σου εγγυηθεί με απόλυτη βεβαιότητα ότι θα σε κάνει καλά ειδικά αν δεν την εντοπίσουν σε πρώιμα στάδια…
Η μάχη με τον καρκίνο όσον αφορά την πρόληψη είναι σε πολύ κακό δρόμο και αυτό φαίνεται από τα στοιχεία του ενώ το 1900 η συχνότητα εμφάνισής του ήταν 1 στους 8000 ανθρώπους, σήμερα στις ανεπτυγμένες χώρες και συγκεκριμένα στις ΗΠΑ η συχνότητά του υπολογίζεται σύμφωνα με άρθρο του 2007 του έγκυρου αμερικανικού περιοδικού Oncologist στο 1 στους 2 στους άντρες και 1 στους 3 στις γυναίκες.
Αυτή η ραγδαία αύξηση της συχνότητας των καρκίνων και συνεπώς και αύξηση θανάτων από τη νόσο αυτή του κόσμου παρά την εξέλιξη των ιατρικών τεχνικών και της τεχνολογίας σημαίνει ότι η σημερινή ιατρική βρίσκεται δυστυχώς ακόμα πολύ μακριά από τη λύση στο συγκεκριμένο πρόβλημα.
Ας μιλήσουμε λίγο με απλό φυσικά τρόπο για το τι παίζει με τον καρκίνο..
Συνεχώς γίνονται ιατρικές έρευνες πάνω στο θέμα του καρκίνου, ο οποίος δεν είναι απλά μία ασθένεια αλλά κάτι πολύ πιο πολύπλοκο… Αποδίδεται σε ομάδα ασθενειών που χαρακτηρίζονται από τον ανεξέλεγκτο πολλαπλασιασμό των κυττάρων. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την ανάπτυξη μιας μάζας κυττάρων, που ονομάζεται όγκος. Οι όγκοι μπορεί να είναι καλοήθεις ή κακοήθεις.
Οι κακοήθεις που θεωρούνται και οι επικίνδυνοι (οι καλοήθεις είναι επικίνδυνοι μόνο αν λόγω μεγέθους ασκούν πίεση στα ζωτικά όργανα) αποτελούνται από τα επονομαζόμενα καρκινικά κύτταρα.
Τα καρκινικά κύτταρα ήταν υγιή κύτταρα τα οποία για διάφορους λόγους υπέστησαν μετάλλαξη. Ουσιαστικά έχουν αλλάξει μορφή και από αερόβια (χρησιμοποιούν οξυγόνο για να μεταβολίσουν τις διάφορες ουσίες τους) μετατράπηκαν σε αναερόβια (κάνουν ζύμωση και δε χρησιμοποιούν οξυγόνο όπως παλιά, ακριβέστερα έχουν μικρότερο ρυθμό αναπνοής από τα υγιή κύτταρα) με αποτέλεσμα να κάνουν διαφορετικό μεταβολισμό και να χρησιμοποιούν και διαφορετικές ουσίες σαν υπόστρωμα (φαγητό).
Για παράδειγμα ενώ ένα υγιές κύτταρο καταναλώνει ένα μόριο γλυκόζης, με τη διάσπαση της οποίας αποδίδονται 38 μόρια ATP (είναι το ενεργειακό “νόμισμα” των ζωντανών οργανισμών), σε ένα καρκινικό κύτταρο αποδίδονται μόνο 2 μόρια ATP.
Επίσης τα καρκινικά κύτταρα τρέφονται και με γαλακτικό οξύ, το οποίο είναι ένα υποπροϊόν του κυτταρικού μεταβολισμού των υγιών κυττάρων.
Αυτό σημαίνει ότι ένα καρκινικό κύτταρο για να πάρει την ίδια ποσότητα ενέργειας με ένα υγιές πρέπει να φάει πολύ περισσότερο από το δεύτερο και αυτό επειδή δε χρησιμοποιεί το οξυγόνο στο μεταβολισμό του.
Επίσης τα καρκινικά κύτταρα δεν πεθαίνουν τον ίδιο χρόνο όπως τα υγιή έτσι ώστε να πάρουν τη θέση τους άλλα νέα κύτταρα αλλά αντέχουν περισσότερο και πολλαπλασιάζονται συνεχώς (διαιρούνται μέσω της μίτωσης).
Υπάρχει επίσης μεγάλη πιθανότητα να μεταφερθούν και σε άλλα σημεία του σώματος (όργανα, ιστούς), η λεγόμενη μετάσταση.
Αν και όσον αφορά τη μετάσταση, δεν έχει αποδειχθεί ότι τα καρκινικά κύτταρα όντως μεταφέρονται σε άλλους ιστούς. Είναι εξίσου πολύ πιθανό να εμφανίζονται απλά νέοι καρκίνοι σε άλλα σημεία για τον ίδιο λόγο που εμφανίστηκε και ο πρώτος ή για κάποιον άλλο λόγο.
Στην πραγματικότητα όλοι οι άνθρωποι και οι υγιείς έχουν ένα ποσοστό καρκινικών κυττάρων στο σώμα τους καθ’όλη τη διάρκεια της ζωής τους. Κάθε μέρα το σώμα ενός υγιούς ενήλικα ανανεώνει γύρω στα 30.000.000.000 κύτταρα, από τα οποία το 1% φθείρεται και γίνεται καρκινικό. Το ανοσοποιητικό μας σύστημα όμως είναι προγραμματισμένο να ανιχνεύει και να καταστρέφει τα κύτταρα αυτά.
Στην περίπτωση που κάποιος έχει καρκίνο, για κάποιο λόγο που ακόμα δεν έχει βρεθεί με απόλυτη σιγουριά, το ανοσοποιητικό σύστημα δεν επιτίθεται στα καρκινικά κύτταρα που πολλαπλασιάζονται με αποτέλεσμα να δημιουργούνται οι καρκινικοί όγκοι.
Αν κάποιος έχει καρκίνο ανάλογα το πότε αυτό θα διαγνωστεί, εφαρμόζονται και οι ανάλογες θεραπείες. Οι θεραπείες αυτές είναι:
Η αφαίρεση του καρκινικού όγκου μέσω χειρουργικής επέμβασης (σε περίπτωση που το στάδιο του καρκίνου είναι σχετικά αρχικό και ο όγκος μπορεί να αφαιρεθεί με ασφάλεια χωρίς να θέσει σε κίνδυνο την υγεία του ασθενούς).
Η χρήση χημειοθεραπείας (φάρμακα που καταστρέφουν τα καρκινικά κύτταρα) ή ακτινοθεραπείας (καταστροφή των καρκινικών κυττάρων μέσω ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας υψηλής ενέργειας), σε περίπτωση που ο όγκος είναι τόσο μεγάλος που η αφαίρεσή του με χειρουργική επέμβαση μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την υγεία του ασθενή.
Ο συνδυασμός των μεθόδων (πρώτα για παράδειγμα ακτινοθεραπείας ώστε να μειωθεί το μέγεθός του και έπειτα χειρουργική αφαίρεσή του).
Δυστυχώς όμως… οι θεραπείες αυτές και κυρίως μιλάω για τη χημειοθεραπεία δεν είναι κάτι το απλό και ανώδυνο για τον οργανισμό μας. Και το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση της ακτινοθεραπείας αν και η δεύτερη μπορεί να γίνει με περισσότερη ακρίβεια από την πρώτη.
Έχουν φοβερές και ορατές παρενέργειες!!
Παρόλα αυτά, η μέθοδος της ακτινοθεραπείας παρά την τεχνολογική της εξέλιξη σε μεγάλο βαθμό, ώστε να πετυχαίνει ακριβώς τον καρκινικό όγκο, η βλάβη στους γύρω ιστούς δε είναι εφικτό να αποφευχθεί!
Για παράδειγμα να κάποιες από τις παρενέργειες της ακτινοθεραπείας:
Εξωτερικά μπορούμε να δούμε μόνο ότι η περιοχή που ακτινοβολείται κοκκινίζει, αλλά αυτό δεν είναι τίποτα μπροστά στις εσωτερικές βλάβες που προκαλούνται στους ιστούς.
Πρέπει να σημειωθεί ότι ο ασθενής καρκινοπαθής δε νιώθει την κόπωση λόγω του καρκίνου. Τη νιώθει, λόγω της μείωσης των ερυθρών αιμοσφαιρίων στο αίμα, γεγονός που μειώνει τη διαθεσιμότητα του οξυγόνου στο αίμα, λόγω καταστολής του ανοσοποιητικού του συστήματος από την ακτινοβολία, καθώς επίσης και λόγω της ανορεξίας και αδυναμίας των τοιχωμάτων του λεπτού εντέρου να απορροφήσει το σίδηρο και τα υπόλοιπα θρεπτικά συστατικά μέσω της τροφής. Η τροφή δηλαδή δε μπορεί να χωνευτεί! Αυτό πολύ απλά σημαίνει τη δημιουργία τεράστιων διατροφικών ανεπαρκειών (και σε θρεπτικά συστατικά και σε θερμίδες). Πως να διορθώσει ο οργανισμός μετά τις βλάβες από την καταστροφή των υγιών κυττάρων που υφίσταται ο οργανισμός από τις αντικαρκινικές τεχνικές.
Σε περίπτωση που η ακτινοβόληση γίνει κοντά στα γεννητικά όργανα μπορεί να προκληθεί στειρότητα.
Απώλεια μαλλιών και ξηρότητα στόματος στην περίπτωση που η ακτινοβόληση γίνει κοντά στο κεφάλι ή λαιμό.
Διάρροια αν γίνει στο έντερο.
Προβλήματα μελλοντικής ανάπτυξης αν ακτινοβολούνται παιδιά ή έφηβοι.
Κίνδυνος ανάπτυξης δευτερογενούς όγκου κοντά στην περιοχή του σώματος που ακτινοβολείται και περισσότερο αν έχουμε να κάνουμε με παιδιά ή έφηβους και διάφορα άλλα.
Επίσης, τα χημειοθεραπευτικά φάρμακα καταστρέφουν καρκινικά κύτταρα φυσικά αλλά μαζί “τρώνε” και πολλά υγιή.
O Dr Tim O Shea έγραψε στο “To the Cancer Patient”, “Τα φάρμακα που χορηγούνται κατά την χημειοθεραπεία συγκαταλέγονται στις πιο τοξικές ουσίες που προορίζονται προς εισαγωγή στο σώμα. Έχουν πολύ σοβαρές επιπτώσεις και πολύ συχνά επιφέρουν το θάνατο”. Οι καρκινοπαθείς πολλές φορές υποφέρουν από ακραίους πόνους κατά τις αντικαρκινικές θεραπείες.
Ένα παράδειγμα είναι η Τζάκι Ωνάση, η οποία υποβλήθηκε σε χημειοθεραπεία σε μία από τις παθήσεις που η χημειοθεραπεία φαίνεται να έχει κάποια σχετικά καλά ποσοστά (~35%) ευεργετικών αποτελεσμάτων, σύμφωνα με την έρευνα “The Contribution of Cytotoxic Chemotherapy to 5-year Survival in Adult Malignancies” , το λέμφωμα Hodgkin.
Μπήκε στο νοσοκομείο την Παρασκευή και την Τρίτη πέθανε…
Σύμφωνα με το Dr Samuel S. Epstein (Congressional Record, 9-9-1987), “η χημειοθεραπεία και ακτινοθεραπεία μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο εκδήλωσης δεύτερου καρκίνου μέχρι και κατά 100 φορές”!
Κάτι λογικό αν σκεφτείτε την ποσότητα των τοξικών ουσιών που δημιουργούνται όταν εισάγεται ένα τοξικό και διαβρωτικό χημειοθεραπευτικό φάρμακο στο σώμα ή όταν
καταστρέφονται μέσω της ακτινοβολίας τόσα καρκινικά και υγιή κύτταρα.
(Βέβαια η ακτινοθεραπεία έχει εξελιχθεί τεχνολογικά πολύ στις μέρες μας με αποτέλεσμα μια πιο ασφαλή καταστροφή του καρκινικού όγκου).
Σύμφωνα με άρθρο που δημοσιεύτηκε τον Οκτώβριο του 2012 στο έγκριτο και γνωστό περιοδικό The New England Journal of Medicine, “Patients’ Expectations about Effects of Chemotherapy for Advanced Cancer”, σε έρευνα που έγινε σε 1193 ασθενείς διαγνωσμένοι με προχωρημένο καρκίνο πνεύμονα και παχέος εντέρου stage IV, πολλοί ασθενείς λαμβάνουν “θεραπεία” μέσω της χημειοθεραπείας όταν είναι γνωστό στους γιατρούς ότι τα φάρμακα αυτά δε πρόκειται να έχουν αποτέλεσμα.
Και λέγοντας πολλοί εννοούμε όντως πολλοί, το 69% αυτών με καρκίνο πνεύμονα και 81 με παχέος εντέρου.
Στη συγκεκριμένη έρευνα οι ασθενείς δεν έχουν καταλάβει ότι η θεραπεία αυτή δε θα τους θεραπεύσει και οι γιατροί δίνουν τα φάρμακα με τη δικαιολογία να νιώσουν οι ασθενείς καλύτερα ψυχολογικά. Παρόλα αυτά ίσως οι γιατροί θα μπορούσαν να προσπαθήσουν περισσότερο να πουν την αλήθεια..
Όμως όσον αφορά τα φάρμακα που υποτίθεται ότι μειώνουν τους καρκινικούς όγκους εδώ δε μπορώ να είμαι τόσο επιεικής διότι ελάχιστες φορές δικαιολογούν την ύπαρξή τους αφού οι παρενέργειες τους δεν είναι ανάλογες με τα οφέλη τους!
Είναι τρομακτικό ότι ο FDA (Οργανισμός Ελέγχου Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ) χορηγεί έγκριση στα αντικαρκινικά φάρμακα αν έχουν ευνοϊκή επίδραση στη μείωση του καρκινικού όγκου σε ποσοστό 10-20% των ατόμων που συμμετείχαν στην έρευνα!!!
Αυτό ισχύει και για τα πολύ γνωστά αντικαρκινικά φάρμακα Avastin, Erbitux, Iressa. Επίσης η επιτυχία που μιλάνε οι φαρμακευτικές εταιρείες ΔΕΝ έχει σχέση με το πόσοι ασθενείς επιβίωσαν ΑΛΛΑ με το σε πόσους συρρικνώθηκε ο όγκος!
Αυτό σημαίνει ότι δε μας ενδιαφέρει αν πεθάνανε και πόσοι από αυτούς αρκεί να τους μίκρυνε ο όγκος……..
Για παράδειγμα συγκεκριμένα το αντικαρκινικό φάρμακο Avastin, σύμφωνα με την εταιρεία που το παράγει, την Genentech το 2009 εγκρίθηκε από τον FDA για τη θεραπεία καρκίνου του εγκεφάλου (γλοιοβλάστωμα) αφού γίνανε 2 κλινικές δοκιμές σε ένα πληθυσμό παραπάνω από 200 άτομα. Το 20-26% των ασθενών δείξανε μείωση του όγκου τους που τυπικά διάρκεσε περίπου 4 μήνες. Αν θεωρείται αρκετά αυτά τα ποσοστά για τη χορήγηση ενός φαρμάκου με παρενέργειες όπως:
“Διάτρηση γαστρικού έλκους, που σημαίνει ανάπτυξη τρύπας στο στομάχι ή στο λεπτό ή στο παχύ έντερο που μπορεί να προκαλέσει διάχυση του γαστρικού υγρού στην κοιλιακή κοιλότητα, σοβαρά προβλήματα επούλωσης τραυμάτων στο σώμα (είτε εσωτερικά είτε εξωτερικά) και σοβαρή αιμορραγία συχνά μοιραία που περιλαμβάνει αιμορραγία στο στομάχι (τάση για εμετό με αίμα), εγκεφαλική αιμορραγία και στα γυναικεία γεννητικά όργανα”,
τότε ίσως ναι το φάρμακο Avastin είναι μία επανάσταση στη θεραπεία του καρκίνου!!!
http://www.gene.com/gene/products/information/oncology/avastin/
Αντίστοιχες είναι και οι ιστορίες για το πως εγκρίθηκαν τα δημοφιλή αντικαρκινικά φάρμακα Erbitux και Iressa. Για το δεύτερο μάλιστα ο FDA το ενέκρινε για τη θεραπεία μη μικροκυτταρικού καρκίνου του πνεύμονα χάρη σε έρευνα που έγινε σε 216 ασθενείς με θετικά αποτελέσματα (μείωση όγκου στο 50%) στο ποσοστό 10%!
http://www.cancer.gov/cancertopics/druginfo/fda-cetuximab
http://www.medicinenet.com/script/main/art.asp?articlekey=23250
Και εδώ ίσως δημιουργηθεί η απορία…
Είναι αντιπροσωπευτικά τα δείγματα πληθυσμών που γίνονται οι δοκιμές για να εγκριθούν τα φάρμακα αυτά; Και τα ποσοστά θεραπείας ικανοποιούν τους ασθενείς;
Έχω την εντύπωση ότι μία φαρμακευτική θεραπεία που υπόσχεται μείωση του όγκου των ασθενών χωρίς να του εγγυάται ότι δεν θα πεθάνει σε ένα ποσοστό των ασθενών 10% δεν είναι τόσο πολύ υποσχόμενη θεραπεία.
Σύμφωνα με το συγγραφέα του βιβλίου Cancer is not a disease, Andrea Moritz, το οποίο υπάρχει μεταφρασμένο και στα ελληνικά:
“Ποτέ δεν έχει αποδειχθεί ότι η μείωση του καρκινικού όγκου μέσω της χημειοθεραπείας θεραπεύει τον καρκίνο ούτε ότι παρατείνει τη ζωή”.
Ο συγγραφέας του βιβλίου συνεχίζει: “Παρά την πρόοδο της που έχει σημειωθεί στην έγκαιρη διάγνωση και συρρίκνωση των όγκων, δεν έχει αυξηθεί η διάρκεια επιβίωσης των καρκινοπαθών αφού είναι σχεδόν η ίδια με πριν από 50 χρόνια”.
Φυσικά όλοι θα πείτε… τι να κάνουμε αν δε κάνουμε τίποτα θα έρθει το τέλος..!
Και όμως εδώ έρχεται το σημείο να σας πει ο γιατρός τι πιθανότητες έχετε αν ΔΕΝ κάνετε κάποια τέτοια “θεραπεία”.
Και το βάζω σε εισαγωγικά όχι επειδή εγώ θεωρώ ότι δεν είναι θεραπεία ή κάτι τέτοιο, αλλά μόνο και μόνο επειδή και στις σημειώσεις του Τμήματος Φυσικής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών που μιλάει για την ακτινοθεραπεία έχουν τη λέξη θεραπεία σε “”.
Όλα ξεκίνησαν στις 7-3-1969, στο paper “A Report on Cancer” που παραδόθηκε στο ACS 11th Annual Science Writters Conference στη New Orleans, όπου ο καθηγητής Dr Hardin Jones από τα Πανεπιστήμια της Καλιφόρνιας Berkeley και Davis έκανε την εξής δήλωση η οποία δεν έχει αντικρουστεί ΠΟΤΕ!
“Οι μελέτες μου απέδειξαν ότι οι καρκινοπαθείς που αρνούνται χημειοθεραπεία και ακτινοθεραπεία, έχουν τετραπλάσια διάρκεια επιβίωσης συγκριτικά με τους ασθενείς που υποβάλλονται στις εν λόγω πρακτικές συμπεριλαμβανομένων των ασθενών με καρκίνο του μαστού”.
Το συμπέρασμα που έβγαλε ήταν:
“Εάν ένας καρκινοπαθής δεν υποβληθεί στις συμβατικές αντικαρκινικές αγωγές, η πρόγνωση είτε δεν αλλάζει είτε είναι καλύτερη”.
Επίσης επισημαίνω ότι και πάλι η ακτινοθεραπεία έχει εξελιχθεί τεχνολογικά πάρα πολύ σε σχέση με την εποχή του Dr Hardin. Αλλά και πάλι δε δικαιολογώ την χημειοθεραπεία παρά μόνο για κάποιους συγκεκριμένους εστιακούς καρκίνους.
Ο έμπειρος ογκολόγος Dr Charles Moertel, ειδικός στον καρκίνο του παχέος εντέρου από την ονομαστή κλινική Mayo του Rochester της Minnesota είπε το εξής:
“Οι πιο αποτελεσματικές αγωγές μας ενέχουν κίνδυνους, παρενέργειες και πρακτικά προβλήματα. Οι ασθενείς όχι μόνο πληρώνουν βαρύ τίμημα, αλλά ελάχιστοι από αυτούς βιώνουν μία παροδική περίοδο μη-πλήρους υποχώρησης του όγκου”.
Ήταν όμως κατά της διακοπής της χημειοθεραπείας σαν ιατρική πρακτική κατά του καρκίνου.
(New Eng J Med, 1978; 299: 1049-52)
“Οι περισσότεροι σε αυτή τη χώρα πεθαίνουν εξαιτίας της χημειοθεραπείας. Η χημειοθεραπεία ΔΕΝ θεραπεύει καρκίνο του στήθους, του πνεύμονα και του παχέος εντέρου. Αυτό το γεγονός έχει αποδειχθεί εδώ και μία δεκαετία. Παρόλα αυτά οι γιατροί ακόμα χρησιμοποιούν τη μέθοδο της χημειοθεραπείας για αυτά τα είδη καρκίνων. Οι γυναίκες που πάσχουν από καρκίνο του μαστού πεθαίνουν πιο γρήγορα όταν υποβάλλονται σε χημειοθεραπεία”, σύμφωνα με τον Alan Levin M.D.
Επίσης έχει δώσει και μία συνέντευξη το 1993 στο περιοδικό Blazzing Tattles.
http://www.whale.to/a/levin.html
Έρευνα του τμήματος ακτινοθεραπευτικής ογκολογίας του αντικαρκινικού κέντρου του βορείου Σίντνεϊ της Αυστραλίας, “The Contribution of Cytotoxic Chemotherapy to 5-year Survival in Adult Malignancies”. Clinical Oncology (2004) η οποία εξέτασε τη συνεισφορά της χημειοθεραπείας στην 5ετή επιβίωση ενηλίκων με 22 συνήθεις κακοήθεις καρκίνους, έδειξε ότι ήταν 2,3% στην Αυστραλία και 2,1% στις ΗΠΑ. (Προσοχή έχει και δεκαδικό…όχι 23% και 21%)…
To 1990 ο γνωστός Επιδημιολόγος Dr Ulrich Abel από την ογκολογική κλινική του πανεπιστημίου της Heidelberg, έκανε την εκτενέστερη έρευνα όλων των εποχών για όλες τις μεγάλες κλινικές μελέτες για τα χημειοθεραπευτικά φάρμακα. Χρειάστηκε πολλά χρόνια για να συλλέξει και να αξιολογήσει τα δεδομένα και έκανε την εξής αναφορά:
“Το ποσοστό επιτυχίας της χημειοθεραπείας είναι αποκρουστικό”.
Επισημαίνει ότι παρόλο που δεν υπάρχουν επιστημονικά στοιχεία που να τεκμηριώνουν την αποτελεσματικότητα της χημειοθεραπείας ούτε οι γιατροί ούτε οι ασθενείς είναι πρόθυμοι να την αποφύγουν. Η έρευνα βρίσκεται στις βιβλιογραφικές αναφορές στο τέλος του άρθρου.
Αν όντως ισχύει κάτι τέτοιο όπως λέει ο Dr Abel, τότε είναι φοβερό το ότι το 75% των Αμερικανών καρκινοπαθών υποβάλλεται σε χημειοθεραπεία!
Παρακάτω δίνω τα στατιστικά στοιχεία της Αμερικανικής Αντικαρκινικής Εταιρείας
“Global Cancer Facts & Figures”
Click to access acspc-027766.pdf
http://www.cancer.org/Research/CancerFactsFigures/index
Ακόμα όμως και αυτές οι τόσο επίσημες και “αδιαμφισβήτητες” στατιστικές ίσως δεν είναι αυτό που φαίνονται.
Και όμως υπάρχουν κάποιοι που τις αμφισβητούν! Ο Dr John Bailer στο New England Journal of Medicine sept/oct 1990 είπε: “Όταν οι κρατικοί λειτουργοί επικαλούνται τους αριθμούς των στατιστικών και ανακοινώνουν ότι κερδίζουμε τον πόλεμο ενάντια στον καρκίνο, κάνουν εσφαλμένη χρήση των ποσοστών επιβίωσης”.
Οι στατιστικές αυτές παραλείπουν τους αφροαμερικάνους οι οποίοι εμφανίζουν τα περισσότερα κρούσματα καρκίνου σε σχέση με τις υπόλοιπες πληθυσμιακές ομάδες.
Δεν περιλαμβάνουν τους ασθενείς με καρκίνο των πνευμόνων, που είναι το συνηθέστερο αίτιο θανάτου από καρκίνο στους άντρες και δεύτερο συνηθέστερο στις γυναίκες.
Περιλαμβάνουν εκατομμύρια ανθρώπους με παθήσεις που δεν είναι απειλητικές για τη ζωή και είναι εύκολα ιάσιμες όπως οι εστιακοί καρκίνοι του τραχήλου, οι μη-μεταστατικοί καρκίνοι, οι καρκίνοι του δέρματος και το DCIS. Συμπεριλαμβάνονται και πολλές γυναίκες με ήπιους ή καλοήθεις όγκους που κατατάσσονται στους “θεραπευμένους”.
Για να μεγιστοποιηθούν τα ποσοστά επιτυχίας χρησιμοποιούνται ακόμα και περιστατικά που ανευρίσκονται προκαρκινικά κύτταρα, τα οποία τις περισσότερες φορές δεν εξελίσσονται ποτέ σε καρκινικά.
Κάτι ακόμα “περίεργο” όσον αφορά τη θεραπεία του καρκίνου είναι το γεγονός ότι όλα τα στατιστικά δείχνουν την πενταετή επιβίωση του καρκινοπαθούς έπειτα από τη θεραπεία και όχι τη γενική επιβίωσή του.
Για παράδειγμα σύμφωνα με τα στατιστικά που έχουμε οι 5ετής επιβίωση γυναικών που διαγνώστηκαν με καρκίνο του μαστού σε πολύ αρχικό στάδιο (οι πολύ “τυχερές” δηλαδή) είναι περίπου στο 84% στις ΗΠΑ.
Κανείς δε λέει αν αυτές οι γυναίκες μετά τα 5 χρόνια δεν εμφάνισαν νέο καρκίνο στο μαστό πάλι ή σε κάποιο άλλο σημείο παρόλο που η θεραπεία τους έγινε σε πολύ αρχικά στάδια (όπου μιλάμε για χειρουργική αφαίρεση του όγκου που δεν καταπονεί και τόσο το σώμα όπως οι ακτινοθεραπείες και οι χημειοθεραπείες)…
Και μιλάω για τα στατιστικά του καρκίνου του μαστού σε αρχικά στάδια και όχι σε μετέπειτα επειδή τα ποσοστά επιτυχίας τότε θα σας τρομοκρατήσουν…
Σύμφωνα με το συγγραφέα του βιβλίου Andrea Moritz “Cancer is not a disease”,
“Oι καρκίνοι μπορεί να υποχωρήσουν από μόνοι τους είναι ένα πολύ συχνό φαινόμενο, τόσο συχνό μάλιστα που δε μπορεί να οφείλεται σε θαύμα όπως πολλοί το χαρακτηρίζουν”!
Προφανώς οφείλεται στην αλλαγή κάποιων κακών συνηθειών και επίλυση εσωτερικών προβλημάτων που ήταν στην πραγματικότητα τα αίτια του καρκίνου ίσως ακόμα και στην αποδοχή του θανάτου από κάποιους…
Ο καρκίνος του προστάτη, των πνευμόνων, του μαστού και του παχέος εντέρου αποτελούν το 50% των περιπτώσεων καρκίνου παγκοσμίως. Δυστυχώς τα ποσοστά των θανάτων από τον καρκίνο του μαστού για παράδειγμα δεν έχουν μειωθεί από το 1990 ενώ οι υπόλοιποι 3 τύποι καρκίνου φαίνεται να παρουσιάζουν μία μείωση σύμφωνα με (SEER Cancer Statistics Review (1975-2009)).
Όμως μήπως, και αυτό είναι απορία, μήπως η μείωση που έχει παρατηρηθεί οφείλεται απλά στο γεγονός ότι οι καρκίνοι αυτοί μπορούν να εντοπιστούν σε πολύ αρχικά στάδια, τόσο αρχικά που μπορεί να φεύγαν έτσι κι αλλιώς από μόνοι τους;
Μία επίσης σημαντική παρατήρηση είναι ότι συνήθως (αν όχι πάντα) οι καρκινοπαθείς που πεθαίνουν εξαιτίας κάποιας αντικαρκινικής θεραπείας και όχι λόγω του καρκίνου, εμφανίζονται στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης σαν να πέθαναν από τον ίδιο τον καρκίνο (Έχασε τη μάχη κατά του καρκίνου).
Το 1992 έγινε μία σουηδική έρευνα στο Journal of the American Medical Association, “High 10-year survival rate in patients with early, untreated prostatic cancer” που έγινε σε άντρες οι οποίοι δεν είχαν υποβληθεί σε θεραπεία, έδειξε ότι από τους 223 άντρες που είχαν διαγνωστεί με καρκίνο προστάτη σε αρχικά στάδια, μόνο οι 19 πέθαναν 10 χρόνια μετά τη διάγνωση.
Άλλες έρευνες έχουν δείξει ότι δεν έχει αποδειχθεί αν όντως οι αγωγές για τον καρκίνο του προστάτη κάνουν τα επίπεδα θνησιμότητας να μειωθούν.
Από την άλλη πλευρά, η προστατεκτομή ολική ή μερική έχει ως αποτέλεσμα τα μετέπειτα προβλήματα στυτικής δυσλειτουργίας, ακράτειας. Με λίγα λόγια οι άντρες αυτοί υφίστανται μία ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ μείωση στην ποιότητα της ζωής τους!
Οι πολύ ηλικιωμένοι πάλι, έχουν σχεδόν όλοι κάποιον καρκίνο, αλλά δεν υποβάλλονται σε θεραπεία επειδή έχει αποδειχθεί ότι τα οφέλη είναι αμελητέα μπροστά στα μειονεκτήματα των θεραπειών.
Δημοσίευση για τη θνησιμότητα από τους καρκίνους από το 1970 μέχρι το 1997 σε ένα από τα εγκυρότερα ιατρικά περιοδικά, το The New England Journal of Medicine.
Cancer Undefeated!
Οι θάνατοι λόγω του καρκίνου όχι μόνο δεν έχουν μειωθεί αλλά έχουν αυξηθεί!
(τουλάχιστον μέχρι το 1997)…
http://www.nejm.org/doi/full/10.1056/NEJM199705293362206
“Ο πόλεμος ενάντια στον καρκίνο είναι μακριά από το τέλος. Η επίδραση των νέων θεραπειών για τον καρκίνο στη θνησιμότητα των ασθενών είναι άκρως απογοητευτική” είπε ο Dr John Bailar, chief της Επιδημιολογίας στο McGill University στο Montreal και πρώην εκδότης του Journal of the National Cancer Institute.
Οι διεθνώς αναγνωρισμένοι ερευνητές για την υγεία Robert Houston και Gary Null έκαναν την εξής δήλωση για τους λόγους που βρίσκονται πίσω από την αντικαρκινική στρατηγική της ιατρικής βιομηχανίας: “Η εύρεση θεραπείας για τον καρκίνο θα σήμαινε το τέλος των ερευνητικών προγραμμάτων, την απαξίωση ορισμένων ειδικοτήτων, το τέλος των ονείρων για προσωπική δόξα. Θα σήμαινε την κατάργηση των συνεισφορών σε όλα αυτά τα ιδρύματα που ουσιαστικά δεν κάνουν τίποτα. (…). Θα αποτελούσε θανάσιμη απειλή για τις κλινικές, καθιστώντας άχρηστες τις δαπανηρές χειρουργικές, ακτινοθεραπευτικές και χημειοθεραπευτικές θεραπείες στις οποίες επενδύονται μεγάλα χρηματικά ποσά, εκπαίδευση και εξοπλισμός. (…). Οι άνθρωποι που έχουν συμφέροντα γύρω από τη βιομηχανία του καρκίνου δεν θέλουν καν να γίνονται έρευνες για νέες θεραπείες”.
Μήπως αυτός είναι και ο λόγος που δε γίνονται έρευνες πάνω σε εναλλακτικές θεραπείες;
Αλλιώς γιατί η δυτική ιατρική δε προσπαθεί να βρει νέες μεθόδους και προτιμά κάτι σαν τη χημειοθεραπεία που αποδεδειγμένα δεν ωφελεί με εξαίρεση καρκίνους των όρχεων, λεμφώματος Hodgkin που φαίνεται να ευνοεί από 30-45%;
(The Contribution of Cytotoxic Chemotherapy to 5-year Survival in Adult Malignancies.)
Κάθε καρκινοπαθείς δυστυχώς έχει αξία κατά μέσο όρο 50.000$ για τον Αμερικανικό Ιατρικό Σύλλογο.
Κατά μέσο όρο η χημειοθεραπεία αποδίδει στους γιατρούς στις ΗΠΑ 300.000-1.000.000$ ετησίως.
Οι γιατροί εισπράττουν πάνω από 375.000$ για κάθε ασθενή που υποβάλλεται σε αντικαρκινικές θεραπείες, και όλα αυτά σύμφωνα με τις στατιστικές του Αμερικανικού Υπουργείου Εμπορίου.
Όταν ένας ασθενής θεραπεύεται, οι γιατροί χάνουν μία φλέβα χρυσού!
…… ή μήπως δε θεωρείται τον άνθρωπο ικανό να κάνει τέτοιες θηριωδίες για τα λεφτά;;;
Κλείνοντας το ενημερωτικό αυτό άρθρο, πρέπει να τονίσω ότι αυτά που γράφονται εδώ γράφονται για να ενημερωθεί ο κόσμος για πράγματα που ποτέ δεν πρόκειται να μάθει στην τηλεόραση, ακόμα και στα ιατρικά βιβλία. Δεν εκφράζεται εδώ ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ η άποψη ότι ένας καρκινοπαθής δεν πρέπει υποβληθεί σε κάποια θεραπεία (ακτινοθεραπεία, χημειοθεραπεία), ούτε φυσικά να σας αγχώσω!!!
Εξάλλου ανάλογα τον τύπο καρκίνου και το ιστορικό του ασθενή οι μέθοδοι αντιμετώπισης μπορεί να ποικίλουν.
Απλά θέλω να σας δείξω ότι ΜΟΝΟ ΜΕ την πρόληψη μπορούμε να νιώθουμε ασφαλείς!
http://yourdailynutritionist.blogspot.com/2012/04/blog-post.html
Πρέπει τέλος να καταλαβαίνουμε ότι μόνο και μόνο επειδή όλες οι κακές μας συνήθειες δεν μας βλάπτουν άμεσα, δε σημαίνει ότι μπορούμε να τις συνεχίσουμε.
Τουλάχιστον αυτός που το κάνει να μην κατηγορεί το Θεό ή την κακή του τύχη για ότι του συμβεί…
The ideal cancer treatment is prevention. The ideal path to prevention is harmony and balance in body, mind, emotions and spirit.
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CF%81%CE%BA%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%82
http://www.maximumfitness.gr/arthra/diatrofi/05.html
http://en.wikipedia.org/wiki/Cancer_cell
http://barrygroves.blogspot.com/2008/11/tumours-fuelled-by-lactic-acid.html
http://en.wikipedia.org/wiki/Aerobic_respiration
http://www.thedoctorwithin.com/cancer/to-the-cancer-patient/ (!)
http://www.naturalmedicine.com/experts/tim-oshea/
http://cancertutor.com/ChemoSpill/deathbydoctoring4.htm
http://www.americanchinesemedicineassociation.org/Most%20Cancer%20Patients%20Die%20of%20Chemotherapy.htm
http://scientificliving.net/2010/06/18-reasons-why-conventional-cancer-treatment-is-insane/
http://www.medscape.com/viewarticle/551998
http://www.mnwelldir.org/docs/fraud/chemo.htm
http://www.holisticcancersolutions.com/efficacy_of_chemo.htm
http://www.webmd.com/cancer/brain-cancer/news/20090506/fda-oks-avastin-for-glioblastoma
John C. Bailar, M.D., Ph.D., and Heather L. Gornik, M.H.S. N Engl J Med 1997; 336:1569-1574 May 29, 1997
Walter Last, “The Ecologist”, Vol. 28, no. 2, March-April 1998
Hardin B. Jones, Ph.D. “A Report on Cancer”, 1969
Allen Levin, MD, UCSF, “The Healing of Cancer”, Marcus Books, 1990
Tim O’Shea, “Chemotherapy – An Unproven Procedure”
Cancer: Why we’re still dying to know the truth”, Credence Publications, 2000
Philip Day, “Cancer: Why we’re still dying to know the truth”, Credence Publications, 2000
Moritz A. Cancer is not a disease.
Johansson JE, Adami HO, Andersson SO, Bergström R, Holmberg L, Krusemo UB. High 10-year survival rate in patients with early, untreated prostatic cancer. 1992 Apr 22-29;267(16):2191-6
Jane C. Weeks, M.D., Paul J. Catalano, Sc.D., Angel Cronin, M.S., Matthew D. Finkelman, Ph.D., Jennifer W. Mack, M.D., M.P.H., Nancy L. Keating, M.D., M.P.H., and Deborah Schrag, M.D., M.P.H. Patients’ Expectations about Effects of Chemotherapy for Advanced Cancer
N Engl J Med 2012; 367:1616-1625 October 25, 2012
DOI: 10.1056/NEJMoa1204410
Oncologist. 2007;12:20-37
Edward G. Griffin World Without Cancer”, American Media Publications, 1996
Albert Braverman, MD, “Medical Oncology in the 90s”, Lancet, 1991, Vol. 337
Graeme Morgan, Robyn Ward, Michael Barton. The Contribution of Cytotoxic Chemotherapy to 5-year Survival in Adult Malignancies. Clinical Oncology (2004) 16: 549e560 doi:10.1016/j.clon.2004.06.007
U Abel. Chemotherapy of advanced epithelial cancer – a critical review. Biomedicine & Pharmacotherapy, Volume 46, Issue 10, Pages 439-452
Αναρτήθηκε από Daily Nutritionist στις 7:54 μ.μ.
πηγη
http://yourdailynutritionist.blogspot.gr/2012/04/blog-post_15.html