Οι αλήθειες για την πρόληψη του καρκίνου του μαστού
Οι μαστογραφίες δεν βοηθούν στην καταπολέμηση του καρκίνου του μαστού.
Άντονυ Μίλλερ
* Ο Άντονυ Μίλλερ είναι επίτιμος καθηγητής στην Σχολή Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου του Τορόντο, Dalla
Η πρόληψη του καρκίνου του μαστού (μαστογραφία) έχει από καιρό θεωρηθεί ως ένα από τα πιο σημαντικά εργαλεία για την μείωση της θνησιμότητας από την ασθένεια του καρκίνου. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο οι αμφιβολίες για την αποτελεσματικότητα της μαστογραφίας – που εντάθηκαν μετά τη δημοσίευση (τον περασμένο Φεβρουάριο) μίας μελέτης του Καναδικού Εθνικού Κέντρου για τον έλεγχο του καρκίνου του μαστού- έχουν δημιουργήσει τόσο μεγάλο σοκ. Πώς μπορεί η μαστογραφία, η οποία διευκολύνει την έγκαιρη ανίχνευση της ασθένειας, να μην μπορεί να εμποδίζει τους θανάτους από αυτήν;
Πώς μπορεί η μαστογραφία, η οποία διευκολύνει την έγκαιρη ανίχνευση της ασθένειας, να μην μπορεί να εμποδίζει τους θανάτους από αυτήν;
Η κατανόηση των περιορισμών που έχουν οι προληπτικές εξετάσεις της ασθένειας απαιτεί, πρώτα απ ‘όλα, την κατανόηση της διαδικασίας. Η μαστογραφία (ακτινογραφία του μαστού) γίνεται σε φαινομενικά υγιή άτομα για την έγκαιρη ανίχνευση της νόσου. Εάν βρεθούν οποιεσδήποτε ανωμαλίες, τότε μία άλλη διαγνωστική εξέταση διεξάγεται για να επιβεβαιωθεί η παρουσία της ασθένειας ή όχι. Αν τα αποτελέσματα είναι θετικά, τότε αρχίζει η θεραπεία.
Ο πρώτος περιορισμός του προ-συμπτωματικού ελέγχου για τον καρκίνο του μαστού είναι προφανής: όπου η αποτελεσματική διάγνωση και θεραπεία δεν είναι διαθέσιμη, ο προ-συμπτωματικός έλεγχος δεν έχει καμία αξία. Αλλά υπάρχει και μεγαλύτερο ζήτημα, αν η μαστογραφία πληροί τελικά τον επιδιωκόμενο σκοπό: να μειώσει τα ποσοστά θνησιμότητας λόγω της έγκαιρης διάγνωσης καρκίνου του μαστού.
Υπήρξαν αρκετές προσπάθειες για την αξιολόγηση, μέσω μελετών και ερευνών των αποτελεσμάτων του προ-συμπτωματικού ελέγχου στο γενικό πληθυσμό. Αλλά τέτοιες μελέτες, οι οποίες βασίζονται σε συγκρίσεις μεταξύ των υπο έλεγχο ομάδων, έχουν την τάση να παράγουν μεροληπτικά αποτελέσματα. Καμία από τις μελέτες και έρευνες δεν μπόρεσε να λάβει υπόψη τις διαφορές στην θεραπεία, όταν αυτή ξεκινούσε. Πιο σημαντικό ακόμα, καμία δεν έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι μειώνονται τα ποσοστά θνησιμότητας σε περιπτώσεις προχωρημένου καρκίνου του μαστού σε ομάδες που έχουν προσβληθεί από την ασθένεια- ένα συμπέρασμα που θα έκρινε αν τελικά η πρόληψη είναι αποτελεσματική.
Αφού οι μελέτες παράγουν ανεπαρκή αποτελέσματα, οι επιστήμονες στράφηκαν προς μια διαδικασία που αναπτύχθηκε τα τελευταία χρόνια για να αξιολογήσει τα νέα φάρμακα για την καταπολέμηση της φυματίωσης: δηλαδή στη διεξαγωγή μελετών προ-συμπτωματικού ελέγχου. Αυτές οι δοκιμές αρχίζουν με την επιλογή γυναικών που διατρέχουν κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου του μαστού, είτε έχουν προσβληθεί από αυτόν ή όχι.
Οι γυναίκες χωρίζονται σε δύο ομάδες. Κάθε γυναίκα που αναπτύσσει καρκίνο του μαστού αντιμετωπίζεται στο μέγιστο δυνατό βαθμό, ακολουθώντας το βέλτιστο σχέδιο θεραπείας για την περίπτωσή της, το οποίο ακολουθούν και άλλες γυναίκες στην ομάδα της. Ύστερα συγκρίνονται οι θεραπείες των ομάδων που βρίσκονται υπό μελέτη (λαμβάνοντας υπόψη το στάδιο της νόσου κατά τη διάγνωση). Οι ερευνητές παρακολουθούν την πρόοδο των γυναικών για αρκετά χρόνια, με στόχο τη σύγκριση των ποσοστών θνησιμότητας των δύο ομάδων.
Στη Βόρεια Αμερική, για λόγους δεοντολογίας, έχουν διεξαχθεί μόνο δύο τέτοιες δοκιμές. Η πρώτη ήταν στη Νέα Υόρκη τη δεκαετία του 1960, χρησιμοποιώντας ετήσιες μαστογραφίες και εξετάσεις μαστού στην υπό εξέταση ομάδα.
Η δεύτερη, αυτή που διεξήχθη από την Καναδική Εθνική Μελέτη Προληπτικού Ελέγχου του Καρκίνου του Μαστού, η οποία ξεκίνησε στη δεκαετία του 1980, έκανε επίσης ετήσιες μαστογραφίες και άλλες συναφείς εξετάσεις στις υπό παρακολούθηση ομάδες. Όμως, οι γυναίκες ηλικίας 50-59 ετών έκαναν και επιπρόσθετες ετήσιες κλινικές εξετάσεις μαστού, ενώ οι γυναίκες ηλικίας 40-49 ετών έκαναν μία και μόνο προληπτική εξέταση για τον καρκίνο του μαστού ανά έτος.
Στην Ευρώπη, μία μελέτη ξεκίνησε στο Ηνωμένο Βασίλειο τη δεκαετία του 1970, και πάλι με τη χρήση προληπτικών εξετάσεων μαστού και μαστογραφίες σε υπό παρακολούθηση ομάδες. Μια πιο πρόσφατη βρετανική μελέτη, που διεξήχθη σε γυναίκες ηλικίας 39-41 ετών, χρησιμοποίησε μόνο μαστογραφίες, όπως έκανε και μία μεγάλη σουηδική μελέτη. Αν και τα αποτελέσματα των δύο μελετών ήταν διαφορετικά, το γενικό συμπέρασμα και των δύο ήταν σαφές: ο προ-συμπτωματικός έλεγχος του καρκίνου του μαστού δεν μειώνει τα ποσοστά θνησιμότητας των προσβεβλημένων γυναικών.
Ο προ-συμπτωματικός έλεγχος του καρκίνου του μαστού δεν μειώνει τα ποσοστά θνησιμότητας των προσβεβλημένων γυναικών.
Οι μελέτες που έχουν δείξει μια σημαντική μείωση της θνησιμότητας είναι συνήθως σε γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας.
Πιο πρόσφατες μελέτες, όπως αυτή που πραγματοποιήθηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο, δεν αποδεικνύουν κάποιο σημαντικό όφελος από τον προληπτικό έλεγχο. Τα αποτελέσματα των 25 ετών παρακολούθησης των γυναικών στη Καναδική μελέτη – η οποία μπορεί να θεωρηθεί η πιο ακριβής, δεδομένου ότι οι γυναίκες είχαν πρόσβαση στις πιο προηγμένες θεραπείες – είναι ακόμα πιο καταδικαστικά.
Η Καναδική μελέτη υπογράμμισε ένα από τα σημαντικότερα μειονεκτήματα της πρακτικής της μαστογραφίας: την υπερ-διάγνωση. Πράγματι, το 22% του πληθυσμού που προσβλήθηκε από καρκίνο του μαστού ήταν περιπτώσεις μη ανιχνεύσιμες από την εξέταση της μαστογραφίας. Οι καρκίνοι σε πρώιμο στάδιο που δεν είχαν εξαπλωθεί σε γειτονικό ιστό, ανέρχονταν στο 50%.
Πολλές από τις γυναίκες που πιστεύουν ότι η ζωή τους σώθηκε από μαστογραφίες, στην πραγματικότητα είχαν καρκίνους που προέρχονταν από ανώδυνες αλλοιώσεις του επιθηλίου, οι οποίες δεν αναπτύχθηκαν. Εν τω μεταξύ, οι πολύ επιθετικές μορφές καρκίνου, οι οποίες ήταν πιο πιθανό να αποδειχθούν και μοιραίες, παρουσιάζονταν ακόμη και σε διαστήματα ανάμεσα από τις τακτικές εξετάσεις των γυναικών. Στις θανατηφόρες περιπτώσεις δε, οι τακτικές εξετάσεις δεν έπαιξαν σημαντικό ρόλο.
Οι προσπάθειες για την ανάπτυξη νέων, πιο ευαίσθητων προληπτικών εξετάσεων είναι πολύ πιθανό να κάνουν περισσότερο κακό παρά καλό, διότι αυξάνουν το ποσοστό των υπερ-διαγνωσμένων γυναικών, χωρίς όμως να παρουσιάζουν κάποια βελτίωση στη θεραπεία τους και ειδικότερα στις περιπτώσεις των επιθετικών μορφών καρκίνου. Αυτό που οι ασθενείς καρκίνου του μαστού χρειάζονται πραγματικά δεν είναι πιο αξιόπιστες προληπτικές εξετάσεις αλλά σωτήριες θεραπείες. Είναι καιρός να αναγνωρίσουμε ότι η πρόληψη του καρκίνου του μαστού δεν σώζει ζωές. Ας επικεντρωθούμε λοιπόν στη θεραπεία του.
* Πηγή: Project Syndicate
πηγη
www.thetoc.gr/opinion/article/oi-alitheis-gia-tin-prolipsi-tou-karkinou-tou-mastou
διάβασε ακόμα
ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΤΗ Η ΜΑΣΤΟΓΡΑΦΙΑ?
ΨΗΛΑΦΗΣΗ ΣΤΗΘΟΥΣ…..10 ΛΕΠΤΑ ΤΟΝ ΜΗΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΖΩΗ ΣΑΣ
ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΗ Η ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΓΙΑ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΟΥ ΣΤΗΘΟΥΣ 1 ΣΤΙΣ 5 ΓΥΝΑΙΚΕΣ