Η ασθένεια, είναι η τέλεια λύση που βρίσκει ο εγκέφαλος στο πρόβλημα των «εσωτερικών συγκρούσεων»
Η νέα ιατρική του γιατρού Χάμερ
Ο γιατρός Ρίκε Γκέερτ Χάμερ (Ryke Geerd Hamer) υπήρξε για πολλά χρόνια διευθυντής σε μια γερμανική κλινική. Η προνομιούχος θέση του, του επέτρεψε να συναντήσει πολλούς καρκινοπαθείς. Χάρις στις περιστάσεις, στην τύχη και στην λεπτομερή παρατήρηση, ο Χάμερ ανακάλυψε τους θεμελιώδεις νόμους που εξηγούν το μηχανισμό της εμφάνισης όλων των καρκίνων και όλων των ασθενειών. Στην περίπτωση αυτού του γιατρού, μπορούμε πραγματικά να μιλήσουμε για νόμους, αφού οι επαληθεύσεις που έγιναν από τον ίδιο και από άλλους ερευνητές και θεραπευτές έδειξαν ότι όλοι ισχύουν στις 100% των περιπτώσεων, πράγμα το οποίο δεν είχε ποτέ συμβεί έως τότε στην ιστορία της ιατρικής.
Ο ατσαλένιος νόμος του καρκίνου που διατυπώθηκε από τον Ρίκε Γκέερτ Χάμερ είναι ο εξής: ” Όλοι οι καρκίνοι προκαλούνται και ενεργοποιούνται από έντονες και βίαιες εσωτερικές συγκρούσεις που τις βιώνουμε χωρίς να τις εκφράζουμε. Η φύση της εσωτερικής σύγκρουσης καθορίζει την περιοχή του εγκεφάλου που θα πληγεί και το όργανο στο οποίο θα εντοπισθεί η ασθένεια. ” Παρατήρησε λοιπόν ότι οι ασθενείς που είχαν καρκίνο των οστών, για παράδειγμα, είχαν όλοι βιώσει κάποιο σοκ, κάποιο στρες, κάποια έντονη και βίαιη (αιφνίδια) εσωτερική σύγκρουση κατά την οποία αισθάνθηκαν υποτιμημένοι. Επιπροσθέτως, παρατήρησε ότι σε όλους τους ασθενείς που είχαν προσβληθεί από τον ίδιο καρκίνο, είχε εμφανισθεί ένα σημάδι στην ίδια συγκεκριμένη περιοχή του εγκεφάλου τους. Έτσι, ανακάλυψε ότι σε κάθε τύπο στρες αντιστοιχούσε η ίδια συγκεκριμένη περιοχή του εγκεφάλου και το ίδιο συγκεκριμένο όργανο, πάντα το ίδιο.
Ο καρκίνος των οστών αντιστοιχεί στην εσωτερική σύγκρουση της υποτίμησης.
Ο καρκίνος των πνευμόνων στη έντονο φόβο του θανάτου.
Ο καρκίνος του αριστερού στήθους σε μια γυναίκα δεξιόχειρα, στη έντονη εσωτερική σύγκρουση σε σχέση με ένα παιδί (πραγματικό, εικονικό, φανταστικό ή συμβολικό).
Ο καρκίνος του δεξιού στήθους σε μια δεξιόχειρα γυναίκα αντιστοιχεί σε εσωτερική σύγκρουση γενικά με τον σύντροφο (σε μια γυναίκα αριστερόχειρα, οι αντιστοιχίες αντιστρέφονται).
Ο καρκίνος του προστάτη αντιστοιχεί στη σεξουαλική εσωτερική σύγκρουση (πραγματική ή συμβολική) σε σχέση με τα παιδιά ή τους απογόνους (ή την ικανότητα δημιουργίας). Και ούτω καθεξής, για όλους τους καρκίνους.
Αυτός ο νόμος έχει επιβεβαιωθεί εδώ και σχεδόν 20 χρόνια από εκατοντάδες θεραπευτές (εκπαιδευμένους από τον Χάμερ ή τους διαδόχους του), σε δεκάδες χιλιάδες ασθενείς, χωρίς εξαίρεση. Αυτό που είναι φανταστικό σε αυτήν την ανακάλυψη, είναι ότι ο μηχανισμός: «σύγκρουση – εγκέφαλος – όργανο» λειτουργεί και προς τις δύο κατευθύνσεις. Για να το πούμε και αλλιώς, όσο η εσωτερική σύγκρουση είναι ενεργή, η περιοχή του εγκεφάλου που δραστηριοποιείται δίνει διαταγή στη βιολογική διαδικασία να παραγάγει καρκινικά κύτταρα στο όργανο που διαλέχτηκε για να εκφράσει την ανισορροπία. Αντιθέτως, όταν το άτομο λύσει την εσωτερική του σύγκρουση (με οποιονδήποτε τρόπο και αν το κάνει αυτό) και βάλει τέλος στο έντονο στρες του, η ίδια περιοχή του εγκεφάλου αντιστρέφει το πρόγραμμα και δίνει αμέσως διαταγή στη βιολογική διαδικασία, να σταματήσει την παραγωγή καρκινικών κυττάρων και να καταστρέψει τον όγκο που έχει δημιουργηθεί στο όργανο …
Έτσι σήμερα, αρκετές χιλιάδες ιατρικοί φάκελοι θεραπειών έχουν σχηματιστεί και συγκεντρωθεί από τον γιατρό Χάμερ και τους διαδόχους του. Μέσα σε αυτούς τους φακέλους, απαριθμούνται πολλές αποθεραπείες τις οποίες η επίσημη ιατρική χαρακτηρίζει ως « αυθόρμητες, ανεξήγητες ή αξιοθαύμαστες» : έτσι, ανιχνεύσεις (με σκάνερ), αναλύσεις αίματος, ακτινογραφίες, υποβολές εκθέσεων που έγιναν σε νοσοκομεία, αποδεικνύουν ότι ασθενείς έχουν θεραπευθεί εντελώς από καρκίνους, λευχαιμίες, σκληρύνσεις κατά πλάκας, μυοπάθειες, διάφορες εκφυλιστικές ασθένειες, κωφώσεις, σοβαρές διαταραχές της όρασης, ψωριάσεις, αλλεργίες, κ.λπ., χωρίς να προσφύγουν στη χημειοθεραπεία, την ακτινοθεραπεία, τη χειρουργική επέμβαση ή άλλες κλασικές θεραπείες που ορίζονται από την ιατρική.
Και όμως, πολλοί από αυτούς ήταν καταδικασμένοι από την επίσημη ιατρική, που είχε βεβαιώσει ότι ήταν ανίατοι, ότι θα πεθάνουν σε σύντομο χρονικό διάστημα. Κατά τη διάρκεια μιας από τις αναρίθμητες δίκες εναντίον του γιατρού Χάμερ στις οποίες ενάγων ήταν ο ιατρικός σύλλογος, ο δικηγόρος του Χάμερ είχε ζητήσει από το δικαστήριο να συγκρίνει το ποσοστό, σε εθνική κλίμακα, όσων επέζησαν από καρκίνο, με το ποσοστό όσων επέζησαν από καρκίνο ανάμεσα στους ασθενείς του πελάτη του (λαμβάνοντας υπόψη ότι μερικοί από αυτούς είχαν απευθυνθεί σ’ αυτόν, μερικές φορές στο τελευταίο τους στάδιο, απελπισμένοι, αφού είχαν δοκιμάσει τα πάντα). Αυτή η σύγκριση παρουσίασε με περιφανή τρόπο την ανωτερότητα της προσέγγισής του Χάμερ, σε σχέση με την προσέγγιση της επιστημονικής ιατρικής και ολόκληρου του οπλοστασίου της: 95% επιβίωση για περισσότερα από 5 χρόνια για τον Χάμερ, απέναντι στο 30% κατά μέσο όρο, σε εθνική κλίμακα στη Γερμανία.
Η ασθένεια, είναι η τέλεια λύση που βρίσκει ο εγκέφαλος στο πρόβλημα των «εσωτερικών συγκρούσεων»
Εάν σταματούσα εδώ την παρουσίασή μου, θα σας άφηνα πιθανώς αμήχανους και με πολλές αμφιβολίες. Εάν δεν καταλάβουμε σε τι πραγματικά χρησιμεύει η ασθένεια, από βιολογική άποψη, οι θεραπείες μπορεί να φανούν μαγικές. Για να το καταλάβουμε αυτό, ο γιατρός Χάμερ έδωσε πρώτα-πρώτα ένα παράδειγμα παρμένο από την ζωική βιολογία: αυτό μιας αλεπούς που βρέθηκε σε κατάσταση μεγάλου στρες σχετικά με την επιβίωσή της.
Ας φανταστούμε ότι μια αλεπού δεν έχει καταφέρει να πιάσει την παραμικρή λεία εδώ και τρεις μέρες. Βρίσκεται σε κατάσταση μεγάλου στρες σχετικά με την σωματική της επιβίωση, όταν επιτέλους, καταφέρνει να αιχμαλωτίσει ένα μικρό κουνέλι που περνάει από εκεί. Τη στιγμή που ετοιμάζεται να το δαγκώσει, να το ξεσκίσει, να το φάει, η αλεπού ακούει έναν από τους χειρότερους εχθρούς της να πλησιάζει : τον κυνηγό. Και τώρα η αλεπού μας βρίσκεται σε τρομερό δίλημμα, ανάμεσα σε δύο απειλές : εάν φάει το γεύμα της, για να ικανοποιήσει την ανάγκη της για τροφή, κινδυνεύει να σκοτωθεί με την κοιλιά γεμάτη · εάν το σκάσει, αφήνοντας τη λεία της, κινδυνεύει ίσως να πεθάνει της πείνας λίγο αργότερα. Για να βγει από αυτό το δίλημμα, αποφασίζει να καταπιεί ολόκληρο το πόδι του κουνελιού και να φύγει μακριά.
Εκείνη την στιγμή, ένας άλλος κίνδυνος απειλεί την αλεπού : κινδυνεύει να πεθάνει από απόφραξη εντέρου, επειδή αυτό το ολόκληρο πόδι δεν μπορεί ούτε να ξανανεβεί από το στομάχι, ούτε να συνεχίσει τη διαδρομή του μέσα στο έντερο. Βρισκόμαστε, λέει ο Χάμερ, μπροστά σε μια έντονη και βίαιη εσωτερική σύγκρουση που σχετίζεται με την ανάγκη να χωνευτεί κάτι. Για να λύσει αυτό το πρόβλημα, ο εγκέφαλος ενεργοποιεί την τέλεια λύση που θα εξασφαλίσει την επιβίωση του ατόμου : ενεργοποιεί ένα πρόγραμμα παραγωγής πεπτικών υπερκυττάρων στα τοιχώματα του στομαχιού. Στόχος: η χώνεψη του ποδιού που έχει σφηνώσει στο στομάχι, να γίνει πέντε φορές πιο γρήγορα και πέντε φορές καλύτερα. Όσο ο στόχος δεν επιτυγχάνεται, ο εγκέφαλος συνεχίζει να διατάζει την παραγωγή αυτών των πεπτικών υπερκυττάρων που έχουν σαφώς ανώτερες επιδόσεις από τα κανονικά. Αλλά μόλις το πόδι χωνευθεί εντελώς, μια διαδικασία βιοανάδρασης ενημερώνει τον εγκέφαλο ότι ο στόχος έχει επιτευχθεί. Στη στιγμή ο εγκέφαλος βάζει τέλος στο πρόγραμμα της παραγωγής και δίνει διαταγή να εξαλειφθούν αυτά τα υπερκύτταρα, που θα απέβαιναν επικίνδυνα εάν παρέμεναν στο στομάχι. Μερικές ημέρες αργότερα, εάν ναρκώσουμε την αλεπού και εξετάσουμε τα τοιχώματα του στομαχιού της, θα μπορέσουμε να παρατηρήσουμε ουλές, μάρτυρες της πρόσφατης εξάλειψης των υπερκυττάρων.
Συμπέρασμα : χάρη σε αυτόν τον προγραμματισμό ,τον εγγεγραμμένο στη βιολογική διαδικασία εδώ και εκατομμύρια χρόνια, ο εγκέφαλος της αλεπούς διάλεξε την καλύτερη ανάμεσα σε όλες τις λύσεις, έτσι ώστε να εξασφαλίσει την επιβίωσή της. Το μόνο που δεν σας είπα ακόμη, είναι ότι αυτά τα υπερκύτταρα είναι αυτό που κοινώς αποκαλούμε, καρκινικά κύτταρα του στομαχιού !
Έτσι, σύμφωνα με τους Χάμερ και Σαμπά, βάσει επαληθεύσεων που έγιναν στο εργαστήριο, αυτό που αποκαλούμε καρκινικό κύτταρο έχει τις ίδιες λειτουργίες με ένα κανονικό κύτταρο, αλλά με πολλαπλάσιες επιδόσεις. Ένα καρκινικό κύτταρο στομαχιού χωνεύει πολύ πιο γρήγορα και δυνατά από ένα κανονικό κύτταρο. Ένα καρκινικό κύτταρο παγκρέατος παράγει πολύ περισσότερη ινσουλίνη, ένα καρκινικό κύτταρο του στήθους παράγει πολύ περισσότερο γάλα, ένα καρκινικό κύτταρο πνεύμονα έχει πολύ μεγαλύτερη ικανότητα ανταλλαγής οξυγόνου αίματος, ένα καρκινικό κύτταρο νεφρού φιλτράρει σαφώς περισσότερο, κ.λπ..
Ας σημειώσουμε, μια και το έφερε ο λόγος, ότι ο γιατρός Κλωντ Σαμπά (Claude Sabbah) γενίκευσε τις ανακαλύψεις του Χάμερ αποδεικνύοντας ότι όλες οι ασθένειες, όποιες και αν είναι αυτές (από την πιο καλοήθη ως την πιο σοβαρή), είναι αποτέλεσμα κάποιου σοκ ή στρες που το βιώσαμε χωρίς να το εκφράσουμε, και ενεργοποιούνται από τον εγκέφαλο, ως η τέλεια λύση για την εξασφάλιση της επιβίωσης.
Γιατί πεθαίνουμε από τις ασθένειές μας?
Τότε, θα μου πείτε, εάν οι ασθένειες είναι οι τέλειες λύσεις που είναι γραμμένες στη βιολογική διαδικασία για να εξασφαλίσουν την επιβίωσή μας, γιατί πεθαίνουμε από καρκίνο ή άλλες ασθένειες; Για να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα, πρέπει να καταλάβουμε, με ποιο τρόπο επεξεργάζεται ο εγκέφαλός μας τις πληροφορίες που φτάνουν σ’ αυτόν. Δηλαδή πρέπει να γνωρίζουμε, ότι ο εγκέφαλος δεν κάνει καμία διάκριση ανάμεσα σε μια πραγματική και μια φανταστική, εικονική ή συμβολική πληροφορία. Για να το αποδείξουμε, ας πάρουμε ένα απλό παράδειγμα ·
– Εάν ξαφνικά βρεθείτε όρθιος στο χείλος της χωρίς παραπέτο στέγης ενός 20όροφου κτιρίου, ο εγκέφαλός σας θα ερμηνεύσει αυτήν την κατάσταση ως πραγματικό κίνδυνο: θα ενεργοποιήσει μια σειρά φυσιολογικών αντιδράσεων και ανακλαστικών συμπεριφοράς (άνοδος του ποσοστού της αδρεναλίνης, επιτάχυνση του καρδιακού παλμού, άγχος, ίλιγγος, κ.λπ.). Εδώ, έχει επεξεργαστεί μια πραγματική πληροφορία ·
– Εάν, διαβάζοντας το παραπάνω παράδειγμα, φανταστήκατε τον εαυτό σας σ’ αυτή τη θέση, πιθανώς ο εγκέφαλός σας να ενεργοποίησε τις ίδιες αντιδράσεις. Εντούτοις, δεν βρισκόσαστε πραγματικά σε κίνδυνο, αφού ήσασταν καθισμένος και διαβάζατε. Ο εγκέφαλός σας όμως επεξεργάστηκε μια φανταστική πληροφορία, σαν να ήταν πραγματική ·
– Εάν, τώρα, κατά τη διάρκεια ηλεκτρονικού παιχνιδιού ή κάποιας κινηματογραφικής προβολής, το σενάριο σάς προβάλει στο χείλος μιας στέγης, με το κενό από κάτω, σκηνή τραβηγμένη από την οπτική γωνία του ήρωα, και εάν είστε αρκετά βυθισμένος, συνεπαρμένος μέσα στην εικόνα, ο εγκέφαλός θα αντιδράσει και πάλι με το ίδιο τρόπο. Εδώ, θα έχει επεξεργαστεί μια εικονική πληροφορία σα να ήταν πραγματική ·
– Και τέλος, εάν σας ανακοινώσουν ξαφνικά ότι η επιχείρηση στην οποία εργάζεστε κήρυξε πτώχευση, τη στιγμή που εσείς έχετε μόλις πάρει ένα μεγάλο δάνειο από την τράπεζα, θα αισθανθείτε ίσως τη γη να χάνεται κάτω από τα πόδια σας. Ο εγκέφαλος θα ενεργοποιήσει και πάλι τις ίδιες αντιδράσεις, παρόλο που ή άβυσσος που έχετε μπροστά σας, δεν είναι παρά συμβολική. Έτσι, θα έχει επεξεργαστεί μια συμβολική πληροφορία σα να ήταν πραγματική.
Εάν κατανοήσετε αυτό το παράδειγμα, θα καταλάβετε εύκολα ότι ό,τι λέμε, ό,τι σκεφτόμαστε εκλαμβάνεται από τον εγκέφαλό μας ως πραγματική πληροφορία, την οποία έχει υποχρέωση να επεξεργαστεί, ως υπερυπολογιστής. Έτσι εάν, μιλώντας για ένα φίλο, πείτε: ” αυτό δεν θα του συγχωρήσω ποτέ. Δεν θα μπορέσω ποτέ να το χωνέψω “, και αυτή η φράση πραγματικά αντανακλά αυτό που έντονα αισθάνεστε, τότε ο εγκέφαλός σας θα λάβει αυτήν την συμβολική πληροφορία και θα την επεξεργαστεί σα να ήταν πραγματική. Εάν η σύγκρουση που βιώνετε στη σχέση σας με το άλλο άτομο είναι πολύ έντονη και δεν καταφέρνετε να εκφράσετε όλη τη δυσαρέσκεια που αισθάνεστε, είναι πολύ πιθανό ο εγκέφαλος να ξεκινήσει πρόγραμμα παραγωγής πεπτικών υπερκυττάρων (δηλαδή καρκινικών κυττάρων) για να χωνέψει αυτό που δεν μπορείτε να χωνέψετε…
Η διαφορά με την περίπτωση του ποδιού που σφήνωσε στο στομάχι της αλεπούς, είναι ότι εάν δεν συμφιλιωθείτε με τον φίλο σας, εάν παραμείνετε στις θέσεις σας, εάν δεν τον συγχωρέσετε, δεν θα μπορέσετε πράγματι ποτέ να χωνέψετε αυτό που σας έκανε. Κατά συνέπεια ο εγκέφαλός σας θα συνεχίζει να λαμβάνει το μήνυμα ότι κάτι δεν έχει ακόμη χωνευθεί. Και υπάκουα, θα συνεχίζει το πρόγραμμα της παραγωγής καρκινικών κυττάρων. Μαντεύετε τη συνέχεια : αργά ή γρήγορα, εξαιτίας της ανώμαλα υπερβολικής ικανότητας πέψης, θα αρχίσετε να αισθάνεστε πόνους, οι τροφές δεν θα χωνεύονται σωστά. Θα σας γίνει τότε διάγνωση καρκίνου του στομάχου, που οι γιατροί θα προσπαθήσουν να εξαφανίσουν με τα διάφορα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους.
Αλλά αρχίζετε να μαντεύετε αυτό που υπάρχει κίνδυνος να επακολουθήσει. Ακόμα και αν σας έκαναν ολική αφαίρεση στομάχου, ο εγκέφαλός σας θα συνέχιζε να δίνει την εντολή για την παραγωγή καρκινικών κυττάρων στην περιοχή του σώματος όπου βρισκόταν το στομάχι. Κάποιους μήνες αργότερα, οι γιατροί θα ανακάλυπταν αυτό που θα ονόμαζαν υποτροπή ή μετάσταση, ενώ αυτό δεν θα ήταν παρά η συνέχιση του προγράμματος που είχε ξεκινήσει ο εγκέφαλός σας, βασιζόμενος σε μια συμβολική πληροφορία σχετικά με την σύγκρουση που βιώσατε με κάποιο φίλο.
Για να πάμε ακόμη μακρύτερα, εάν σοκαριστείτε από την απαισιόδοξη διάγνωση του καρκινολόγου σας και αισθανθείτε μεγάλο φόβο θανάτου, ο εγκέφαλός σας θα αρχίσει καινούργιο πρόγραμμα παραγωγής υπερκυττάρων ,στον πνεύμονα, που αργότερα θα χαρακτηριστεί από τους γιατρούς καρκίνος του πνεύμονα. Και ούτω καθεξής, μέχρις ότου επέλθει ο θάνατος.
Πώς να προλάβουμε τις ασθένειες και πώς να τις θεραπεύσουμε;
Στο τελευταίο μου βιβλίο «Η γλώσσα της θεραπείας» έχω περιγράψει λεπτομερώς τις διαδικασίες που, ξεκινώντας από έντονα ψυχικά σοκ ή μεγάλο στρες, καθορίζουν και προκαλούν τις σωματικές ασθένειές μας. Στα πλαίσια αυτού του άρθρου μου φαίνεται άχρηστο να προχωρήσω βαθύτερα, αφού η ίδια λογική ισχύει για όλες τις ασθένειες, ανεξάρτητα από τον βαθμό έντασης και σοβαρότητάς τους.
Αυτό που πρέπει να συγκρατήσουμε από όλα αυτά είναι, ότι από τη μια, ο εγκέφαλος δε σφάλει ποτέ και από την άλλη, ότι αυτός είναι που ενεργοποιεί όλες τις «ασθένειες» έτσι ώστε να εγγυηθεί στο άτομο τις μεγαλύτερες πιθανότητες επιβίωσης. Είναι φανερό ότι το ενδιαφέρον μιας τέτοιας θεώρησης είναι τεράστιο. Πράγματι, για πρώτη φορά στην ιστορία της ιατρικής, καμιά πάθηση, καμιά ανισορροπία μας δεν οφείλεται στην τύχη. Όλα εκδηλώνονται σύμφωνα με τους αμετάβλητους νόμους της Βιολογίας των Ζωντανών Όντων, όπως λέει ο γιατρός Κλωντ Σαμπά.
Αυτό σημαίνει συγκεκριμένα, ότι εάν μάθετε τους νόμους της Νέας Ιατρικής του Ρίκε Γκέερτ Χάμερ ή της Ολιστικής Βιολογίας του Κλωντ Σαμπά, που είναι αμετάβλητοι όσο και οι νόμοι της φυσικής ή της χημείας, θα μπορείτε όχι μόνο να καταλάβετε από πού προέρχονται όλες οι ασθένειές σας, αλλά κυρίως θα μπορείτε να τις προλαμβάνετε και να τις θεραπεύετε. Πώς ; Μαθαίνοντας τις βασικές αρχές της επικοινωνίας τις οποίες κάθε άνθρωπος θα έπρεπε να κατέχει : το να εκφράζει τις ανάγκες και τα συναισθήματά του, να τολμά να αντιπαρατίθεται στους άλλους (με σεβασμό βέβαια), να αναγνωρίζει και να δέχεται την πραγματικότητα όπως αυτή είναι, οι πράξεις του να είναι προσαρμοσμένες στην πραγματικότητα, να τελειώνει τις όποιες συναισθηματικές εκκρεμότητες έχει με τους άλλους, να συγχωρεί. Ας πάρουμε αυτές τις αρχές μία μία, για να εξετάσουμε με ποιο τρόπο μπορούν να μας κάνουν να αποφύγουμε τις ασθένειες ή να μας θεραπεύσουν…
– να εκφράζουμε τις ανάγκες μας : πολλές απογοητεύσεις, πολλές καταστάσεις στρες προέρχονται από το γεγονός ότι αφενός, λίγοι είναι οι άνθρωποι που γνωρίζουν συνειδητά τις αληθινές ανάγκες τους και αφετέρου, ακόμη πιο σπάνιοι είναι εκείνοι που έχουν την ικανότητα να τις εκφράσουν με κατάλληλο τρόπο. Συνεπώς, συσσωρεύουμε μίση και μνησικακίες, μένουμε μπλοκαρισμένοι σε αδιέξοδα. Αισθανόμαστε βέβαια ότι κάτι δεν μας ταιριάζει, αλλά δεν γνωρίζουμε πώς να ξεφύγουμε. Μας συμβαίνουν συχνά απαράδεκτα πράγματα. Εντούτοις τα δεχόμαστε, επειδή δεν γνωρίζουμε ούτε καν τα όριά μας, σχετικά με το τι θέλουμε και τι δεν θέλουμε, τι μπορούμε και τι δεν μπορούμε.
Το να ξαναμάθουμε να αναγνωρίζουμε τις ανάγκες μας και τα όριά μας για όσα δεν θέλουμε πια, το να είμαστε ικανοί να τα εκφράσουμε στους συνομιλητές μας, χωρίς να φοβόμαστε τις συνέπειες, αυτό είναι ένας από τους τρόπους που μπορεί να προλάβουν ή να θεραπεύσουν τις ασθένειες που προκαλούνται από τις ανθρώπινες εσωτερικές συγκρούσεις και τις απογοητεύσεις.
– να εκφράζουμε τα συναισθήματά μας : Το συναίσθημα μοιάζει με το σύμπτωμα. Είναι ο δείκτης του βαθμού ικανοποίησης ή μη ικανοποίησης των αναγκών μας. Μια ανάγκη μας ματαιώνεται· εμφανίζεται ένα δυσάρεστο συναίσθημα (θυμός, θλίψη, φόβος, κ.λπ.). Μια ανάγκη μας ικανοποιείται· ένα ευχάριστο συναίσθημα θα εκδηλωθεί (χαρά, ευχαρίστηση, κ.λπ.). Δυστυχώς, η παιδεία μας μας έχει διδάξει, να αντιμετωπίζουμε τα συναισθήματά μας όπως η ιατρική αντιμετωπίζει τα συμπτώματα : να τα αρνούμαστε, να τα απορρίπτουμε, να τα εξαφανίζουμε. Με αυτό τον τρόπο στερούμαστε τα καλύτερα σημάδια, που έχουμε στη διάθεσή μας για να γνωρίζουμε με βεβαιότητα τι είναι καλό για μας και τι δεν είναι. Αυτή η άγνοιά μας μάς οδηγεί στην απογοήτευση, αφού μην έχοντας πια τους φωτεινούς δείκτες στον πίνακα ελέγχου, δεν ειδοποιούμαστε καν ότι μια ή περισσότερες ανάγκες μας ματαιώνονται. Σ’ αυτό το σημείο ο εγκέφαλος παίρνει αναγκαστικά τα ηνία, για να εγγράψει στη βιολογική διαδικασία των οργάνων τις ίδιες πληροφορίες που μας είχαν δώσει τα συναισθήματα [θυμηθείτε : στο παράδειγμα με το αυτοκίνητο, εάν οι φωτεινοί δείκτες του πίνακα ελέγχου (τα συναισθήματα) δεν λειτουργούν πια ή δεν ληφθούν υπόψη, η βλάβη θα εκδηλωθεί στα όργανα της μηχανής (στα όργανα του σώματος)].
Το να ξαναμάθουμε λοιπόν να ακούμε τα συναισθήματά μας, να τα αναγνωρίζουμε και να τα δεχόμαστε, να τα ευχαριστούμε μάλιστα που επαγρυπνούν για μας, είναι ένας πρώτος σταθμός για να αποφεύγουμε τις καταστρεπτικές εσωτερικές συγκρούσεις και το στρες. Εάν, επιπλέον, μπορούμε να εκφράσουμε τα συναισθήματά μας με τρόπο κατάλληλο, υπεύθυνα, χωρίς να αποδίδουμε στους άλλους την ευθύνη, θα μπορέσουμε πολύ γρήγορα να ξαναβρούμε την ισορροπία μας.
– να τολμούμε τις αντιπαραθέσεις, με σεβασμό στους άλλους :
πόσες φορές, σε δύσκολες, τεταμένες, δυσάρεστες καταστάσεις, δεν συνέβη να μη τολμήσουμε να πούμε τα πράγματα στον άλλο, με σεβασμό, αλλά και σταθερά, με θάρρος ; Πόσες φορές δεν κατάπιαμε τα λόγια μας από φόβο μην προκαλέσουμε σύγκρουση ; Φοβόμαστε συχνά να πούμε δυσάρεστα πράγματα, επειδή πιστεύουμε ότι είναι προτιμότερο να διατηρούμε την ειρήνη ανάμεσα στους ανθρώπους. Όμως αυτή η ειρήνη είναι απατηλή, αφού μέσα μας μπορεί να γεννιέται ένα ισχυρό βίαιο συναίσθημα. Σημειώστε ότι ακόμη και ο υπολογισμός είναι λανθασμένος : θέλοντας να αποφύγουμε τη σύγκρουση, δεν λέμε αυτό που θα έπρεπε να ειπωθεί. Όμως, μην λέγοντας τίποτα, αυξάνουμε την αίσθηση απογοήτευσης και μνησικακίας μέσα μας, μέχρι που η κατάσταση γίνεται αφόρητη. Τότε, είτε ξεσπάμε βίαια πάνω στον άλλο, οπότε συμβαίνει αυτή η σύγκρουση και η ρήξη που ακριβώς θέλαμε να αποφύγουμε, είτε καταπίνουμε τα συναισθήματά μας για άλλη μια φορά, και τότε συμβαίνει ο καρκίνος ή η οξεία ασθένεια, που μας καλεί να εξετάσουμε προσεχτικά την ανισορροπία που έχουμε δημιουργήσει …
Το να τολμάμε την σύγκρουση, είναι το να μάθουμε να μιλάμε για τα πράγματα που μας ενοχλούν, ήρεμα, χωρίς υπεκφυγές. Το να μάθουμε να εκφράζουμε με ειλικρίνεια το τι μας συμβαίνει, είναι ο καλύτερος τρόπος για να φροντίζουμε τις σχέσεις μας με τους άλλους.
– να αναγνωρίζουμε και να δεχόμαστε την πραγματικότητα όπως αυτή είναι : συχνά έχω παρατηρήσει, ότι πολλές ασθένειες ξεκινάνε όταν αρνούμαστε να δούμε μια κατάσταση, όταν της αντιστεκόμαστε, όταν δεν δεχόμαστε αυτό που μας συμβαίνει. Έτσι, μπορεί να μπούμε σε καταστάσεις εσωτερικής σύγκρουσης, αντίστασης, αυτοϋποτίμησης, απώλειας της ταυτότητας ή του χώρου κυριαρχίας μας. Και όσο περισσότερο μαχόμαστε την πραγματικότητα, τόσο περισσότερο ενισχύουμε την επιρροή της και τη δύναμή της πάνω μας, μέχρις ότου εξαντληθούμε.
Χωρίς να είμαστε καθόλου μοιρολάτρες (το θέμα δεν είναι να είμαστε ανθρώπινα ράκη που δέχονται τα πάντα χωρίς αντίδραση, αντιθέτως), το να δεχόμαστε την πραγματικότητα είναι το να τολμάμε να την κοιτάμε κατάματα, αντικειμενικά, χωρίς να κρίνουμε. Είναι επίσης το να αλλάξουμε τον τρόπο που βλέπουμε τα γεγονότα, θεωρώντας τα ούτε καλά, ούτε κακά : η συμβουλή μου είναι, να θεωρούμε μάλλον ό,τι μας συμβαίνει σαν ευκαιρίες που μας προσφέρονται για να μάθουμε κάτι καινούργιο.
– οι πράξεις μας να είναι προσαρμοσμένες στην πραγματικότητα : Ο Γιούνγκ επέμενε πολύ σε αυτό το σημείο. Πράγματι, δεν υπάρχει θεραπεία εάν δεν δράσουμε πραγματικά. Συχνά, μένουμε εγκλωβισμένοι στις εσωτερικές συγκρούσεις μας και τα στρες, επειδή δεν τολμάμε να δράσουμε. Ή ακόμα χειρότερα : επειδή νομίζουμε ότι αρκεί να συνειδητοποιήσουμε την αιτία του καρκίνου μας για να θεραπευθούμε. Λάθος. Όσοι πίστεψαν πως είναι έτσι, έχουν πεθάνει. Η δράση είναι ο μόνος τρόπος να δώσουμε στον εγκέφαλο την πληροφορία ότι η συγκρουσιακή κατάσταση τελείωσε. Ειδάλλως, το είδαμε παραπάνω, η ενεργοποίηση της ασθένειας δεν θα σταματήσει ποτέ.
– να τελειώνουμε τις όποιες συναισθηματικές εκκρεμότητες έχουμε με τους άλλους: αυτή η έννοια εκφράστηκε για πρώτη φορά από την Ελίζαμπεθ Κίμπλερ Ρος (Kübler-Ross), την ελβετίδα γιατρό που μετανάστευσε στις Η.Π.Α, από όπου ξεκίνησε η εφαρμογή της φροντίδας για την ανακούφιση των βαριά ασθενών, που σήμερα είναι διαδεδομένη σε ολόκληρο τον κόσμο. Έλεγε, ότι πολλοί ασθενείς, στο τέλος της ζωής τους, αισθανόντουσαν την απόλυτη ανάγκη να συμφιλιωθούν με αυτούς με τους οποίους είχαν έρθει σε ρήξη. Παρατήρησε χιλιάδες φορές, ότι μόλις αυτές οι εκκρεμείς υποθέσεις έκλειναν, οι ασθενείς πέθαιναν την ίδια νύχτα, νηφάλιοι και γαληνεμένοι.
Νομίζω ότι δεν χρειάζεται να περιμένουμε το τέλος της ζωής μας, στο τελευταίο στάδιο μιας μακράς και επίπονης ασθένειας για να το κάνουμε αυτό. Από προσωπική εμπειρία ξέρω, ότι κλείνοντας ταχτικά τις εκκρεμείς υποθέσεις μου, με βοηθάει να διατηρώ την ισορροπία μου και να μην δημιουργώ άχρηστες και επιζήμιες πηγές άγχους.
– να συγχωρούμε: τέλος, τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό, να συγχωρούμε. Όχι, να συγχωρήσουμε τον άλλο για το κακό που μπορεί να μας έχει κάνει, αλλά να συγχωρήσουμε τον εαυτό μας για τον πόνο που δεχτήκαμε να ζήσουμε τόσο καιρό, μέχρις ότου χαλαρώσουμε, μέχρις ότου εκφράσουμε στον άλλο τις ανάγκες και τα συναισθήματά μας, μέχρις ότου τολμήσουμε την αντιπαράθεση, μέχρις ότου, επιτέλους, αναγνωρίσουμε και δεχτούμε την πραγματικότητα, μέχρις ότου κλείσουμε τις εκκρεμότητές μας.
Όσο και αν μας εκπλήσσει, υπεύθυνοι για τα σοκ, τις εσωτερικές συγκρούσεις, το στρες μας, δεν είναι ποτέ οι άλλοι, ούτε τα γεγονότα. Ο τρόπος που δεχτήκαμε το γεγονός, ο τρόπος που το αντιληφθήκαμε, το ερμηνεύσαμε, το φιλτράραμε, αυτός είναι πάντα που γεννάει τον πόνο μας ή την χαρά μας. Δηλαδή, τελικά, με πολλή αγάπη, χιούμορ και ταπεινότητα, θα πρέπει να ευχαριστήσουμε τον εαυτό μας για την ηλιθιότητά μας και να μας συγχωρήσουμε για το κακό που μας κάναμε.
Συμπεράσματα
Στο τέλος αυτού του άρθρου, θέλω να βγάλω μερικά σύντομα συμπεράσματα. Πρώτα πρώτα, δεν υπήρξε στόχος μου να σας πείσω ότι οι πεποιθήσεις σας σχετικά με την υγεία και την ασθένεια είναι λανθασμένες. Ξέρω πολύ καλά ότι θα χρειαζόταν να παραθέσω πολύ περισσότερα, για να σας κάνω να αλλάξετε απόψεις. Στόχος μου ήταν να σας προτείνω μια θεώρηση του πώς θα είναι πιθανώς στο μέλλον η κατανόηση της ασθένειας και της θεραπείας. Εάν κάποια από αυτές τις ιδέες βρήκε απήχηση μέσα σας, σας προσκαλώ να εμβαθύνετε την έρευνά σας, να ενημερωθείτε, να διαβάσετε τα βιβλία που αρχίζουν τώρα να βγαίνουν σχετικά με το θέμα … Και κυρίως, να πειραματιστείτε μόνοι σας με τον εαυτό σας, όπως κάνω εγώ, εδώ και 18 χρόνια.
Έπειτα, αυτή η θεώρηση μας κομίζει ένα εξαιρετικά καλό νέο : η ασθένεια δεν είναι μοιραία, δεν συμβαίνει ποτέ τυχαία. Που θέλει να πει, ότι αλλάζοντας τις συνήθειες συμπεριφοράς μας, τους τρόπους σκέψης μας, τη συναισθηματική ζωή μας, μπορούμε να εξαλείψουμε οριστικά την επήρεια των ασθενειών πάνω μας. Επιπλέον, ακόμα και αν κάπου κάπου αρρωσταίνουμε, δεν θα εξαρτόμαστε πια από τους θεραπευτές που βρίσκονται σε θέση εξουσίας σε σχέση με μας. Ξαναβρίσκουμε, επιτέλους, την αυτονομία μας, την ελευθερία μας, την αυτοκυριαρχία μας.
Και τέλος, ως ασθενείς και ως πολίτες, έχουμε όλοι το καθήκον να ενημερώνουμε τον περίγυρό μας, όσο περισσότερο μπορούμε, γύρω από αυτές τις νέες έρευνες, έτσι ώστε η τρέλα που έχει καταλάβει την ιατρική, πολιτική και οικονομική εξουσία σε σχέση με κάθε τι το εναλλακτικό, να γελοιοποιηθεί, να αποδειχθεί ακατάλληλη, ξεπερασμένη.
Όταν βλέπω τις διώξεις τις οποίες υφίστανται πολλοί θεραπευτές που έχουν επιλέξει να υπηρετήσουν πραγματικά την υγεία και τον ασθενή (και επομένως να μην υπηρετούν πια τα συμφέροντα των μεγάλων φαρμακευτικών ομίλων), γνωρίζω ότι αυτή η νέα μορφή ιεράς εξέτασης δεν θα σταματήσει παρά μόνο όταν θα είμαστε αρκετοί για να πούμε ευθέως στους κλασσικούς γιατρούς μας, αυτό που πραγματικά μας θεράπευσε. Αλλιώς, η ασθένεια θα παραμείνει για πολύ ακόμη στα χέρια αυτών που έχουν πάρει την εξουσία πάνω στη ζωή μας και το σώμα μας. Έχουμε τον κόσμο που μας αξίζει. Θα έχουμε τον κόσμο που δικαιούμαστε; Αυτό θα εξαρτηθεί από μας.
Του Ζαν-Ζακ Κρεβκέρ (Jean-Jacques CREVECOEUR).
πηγη
www.schizas.com
διαβασε επισης
ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ! ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ!
o Ryke Geerd Hamer είναι διάσημος κομπογιαννίτης, που πήρε στο λαιμό του εκατοντάδες αρρώστους, που τελικά πέθαναν, όπως και ο ίδιος και η γυναίκα του.
Αν πείσεις κάποιον να μη κάνει χημειοθεραπεία και να ακολουθήσει αυτές τις βλακείες, θα δεχτείς να εκτίσεις τη ποινή που θα σου επιβληθεί από το δικαστήριο όταν αυτός πεθάνει; Ε, “αρθρογράφε”;
Εμείς δεν είμαστε γιατροί και δεν προτρέπουμε σε κανέναν να κάνει ή να μην κάνει κάτι. Εμείς απλά αναδημοσιεύουμε άρθρα τα οποία τα βρίσκουμε ενδιαφέρον. Από εκεί και πέρα είναι στην κρίση του καθενός να κάνει ότι νομίζει καλύτερο, με την συμβουλή και του γιατρού του
Θα ήταν πιο σοφό από εσάς να διασταυρώνετε πρώτα πριν αναδημοσιεύσετε.
Τα νεογέννητα που γεννιούνται με καρκίνο είχαν κάποιο στρες που δεν εξέφρασαν;
Επίσης το ενδιαφέρον άρθρο, τα *ενδιαφέροντα* άρθρα
Δεν είμαι γιατρός αλλά και η κληρονομικοτητα έχει τον ρόλο της αλλά και από την κύηση ακόμα το στρες της μητέρας μπορεί να είναι σχετικό
Αν έλεγε κάποιο άρθρο ότι είναι καλή ιδέα να κρατάς το νεογέννητο βρέφος σου κάτω από το νερό για ένα λεπτό την ημέρα θα το αναδημοσιεύατε ή υπάρχει κάποιο μαγικό όριο στην “αναδημοσιεύσιμη” ανευθυνότητα που λέγεται “Τόσα ξέρεις, τόσα ‘αναδημοσιεύεις'”; Κλεοπάτρα, δεν είσαι άμοιρη ευθυνών. Ναι, δεν το έγραψες, αλλά ούτε ο έμπορος ναρκωτικών πουλάει κάτι που έφτιαξε ο ίδιος.
δεν είναι κακό στη ζωή σου να αποφεύγεις το άσκοπο στρες και τις ψυχολογικές συγκρούσεις όπως και να χει.. η ψυχολογία επηρεάζει τα πάντα είτε όσα λέει από πάνω ισχύουν είτε όχι (που ναι ισχύει πως είναι γεμάτο υπερβολές και υποθέσεις)…τώρα το τι θα ανεβάσουν είναι δικό τους θέμα και δεν σε αναγκάζουν ούτε να το διαβάσεις ούτε να το πιστέψεις
Υπάρχει ένα πράγμα που λέγεται “υπευθυνότητα”. Δεν είναι υποχρεωτική, αλλά ένα site που λέγεται Bio Athens και υποδύεται ένα ηλεκτρονικό ιατρικό περιοδικό, οφείλει τουλάχιστον να μη δημοσιεύει πράγματα που είναι επικίνδυνα έως και θανατηφόρα για τους αναγνώστες του σε περίπτωση που τα ακολουθήσουν. Τα υπόλοιπα για μαγικές δίαιτες είναι σχετικά ακίνδυνα… αλλά μόλις είδα άρθρο με τίτλο “Η δίαιτα μπορεί να αντικαταστήσει την χημειοθεραπεία”. Το site είναι απλά επικίνδυνο και θα πρέπει διακόψει τη λειτουργία του. Και πολύ ασχολήθηκα.
όσο αναφορά το άρθρο και μόνο…μιλάει για τη θεωρία του Ryke Geerd Hamer που όντως δεν έχει κάποια βάση… δεν σου λέει όμως πως ισχύει… απλά τη παρουσιάζει
“Ο ατσαλένιος νόμος του καρκίνου που διατυπώθηκε από τον Ρίκε Γκέερτ Χάμερ” και “Στόχος μου ήταν να σας προτείνω μια θεώρηση του πώς θα είναι πιθανώς στο μέλλον η κατανόηση της ασθένειας και της θεραπείας”. Όχι, καθόλου. Απλώς την παρουσιάζει.
Το άρθρο αποφεύγει να αναφέρει το ότι η ιατρική άδεια άσκησης επαγγέλματος του συγκεκριμένου ατόμου έχει ανακληθεί από το 1986 και ξανά το 2003 όταν επανεξετάστηκε, ότι εξέτισε δωδεκάμηνη φυλάκιση το 1997 στη Γερμανία για τον θάνατο ασθενών του και το 2004-2006 στη Γαλλιά με την κατηγορία της εξαπάτησης και της άσκησης ιατρικής χωρίς άδεια, ότι μετακόμισε στην Ισπανία όπου κατηγορήθηκε για θανάτους ασθενών που θα μπορούσαν να έχουν αποτραπεί και ότι κατέληξε, ουασιαστικά κυνηγημένος, τα τελευταία χρόνια στη Νορβηγία.
Δεν αναφέρει επίσης ότι δεν έχει δημοσιεύσει ούτε μία επιστημονική εργασία σε ακαδημαϊκό περιοδικό στο αντικείμενο και σίγουρα καμία που να δείχνει ότι κάποιος θεραπεύτηκε με τις μεθόδους του. Τα βιβλία που έχει εκδόσει προφανώς δεν περνάνε από αξιολόγησης από ομοτίμους (peer review) και οι μελέτες στις οποίες αναφέρεται σε αυτά δεν περιέχουν τα δεδομένα που είναι απαραίτητα για να διασταυρωθούν τα λεγόμενά του και προφανώς οι εργασίες αυτές δεν είναι ελεγμένες με τη διαδικασία της αξιολόγησης από ομοτιμους και δημοσιεύμενες κάπου, γιατί πολύ απλά μόνο αυτός τις έχει δει.
Ακόμα, δεν αναφέρει ότι ο Χάμερ δήλωσε ότι οι θεωρίες του έχουν γίνει αποδεκτές από το πανεπιστήμιο Trnava στη Σλοβακία, όταν το πανεπιστήμιο δεν έχει ιατρικό τμήμα και το ίδιο το πανεπιστήμιο δηλώνει ότι απέρριψε τη θεωρία του.
Οπότε δεν την παρουσιάζει απλά. Την εμφανίζει ως καινοτόμα και ορθή, ενώ στο τέλος λέει κάτι γενικότητες για “διώξεις τις οποίες υφίστανται πολλοί θεραπευτές που έχουν επιλέξει να υπηρετήσουν πραγματικά την υγεία και τον ασθενή (και επομένως να μην υπηρετούν πια τα συμφέροντα των μεγάλων φαρμακευτικών ομίλων)”, τον κλασσικό βολικό μύθο που ενστερνίζονται όλοι οι κομπογιαννίτες αυτού του τύπου.
Το άρθρο είναι τόσο αντικειμενικό όσο το να σου λέει για το πώς κάποιος συνελήφθη άδικα γιατί είχε στο αμάξι του μία μάσκα φτιαγμένη από καλσόν, ένα λοστό, χειροπέδες, σακούλες σκουπιδιών, σκοινί και ένα παγοκόφτη, αντικείμενα που μπορεί να έχει ο οποιοσδήποτε στο σπίτι του ή να έχει προετοιμάσει για τις απόκριες, παραλείποντας ότι ο συλληφθείς είναι ο Ted Bundy.
Συγγνώμη, αλλά η επιστημονική έρευνα δεν είναι δημοκρατική διαδικασία, όπου όσους περισσότερους πείσεις στη κοινή γνώμη (εντωμεταξύ ο Χάμερ δεν είναι καν διάσημος), τόσο πιο δίκαιο έχεις. Αντιθέτως, είναι μία διαδικασία που περιλαμβάνει ενδελεχή έλεγχο αυτών που υποστηρίζεις θα πρέπει να στηρίζεται σε δεδομένα που είναι διαθέσιμα και σε άλλους για έλεγχο (ο Χάμερ δε τα δίνει), θα πρέπει να στηρίζονται σε δοκιμές διπλής τυφλότητας (ο Χάμερ δεν έχει), θα πρέπει να είναι επαναλήψιμα από άλλους (δεν είναι) και θα πρέπει να έχουν ελεγχθεί από ομότιμους του (ό,τι ελέγθηκε έχει απορριφθεί, τα υπόλοιπα δεν τα δίνει για έλεγχο και δημοσίευση).
Τέλος, και αυτό είναι το κερασάκι στην τούρτα, ή η ταφόπλακα στο θέμα, όπως θες πες το, είναι το ότι ο Χάμερ υποστηρίζει ότι η χημειοθεραπεία είναι μία τεχνική που αναπτύχθηκε από Εβραίους για να εξαφανιστεί ο δυτικός πολιτισμός και ότι στο Ισραήλ δεν κάνουν χημειοθεραπείες και δεν πεθαίνουν από καρκίνο, ότι οι περισσότεροι ογκολόγοι στη Γερμανία είναι Εβραίοι και ότι κανένας Εβραίος δεν κάνει χημειοθεραπεία στην Γερμανία, ότι οι σύριγγες, οι οποίες χρησιμοποιούνται στη χημειοθεραπεία, περιέχουν τσιπάκια με δηλητήριο, τα οποία ενεργοποιούνται από δορυφόρο για να σκοτώσουν τους ασθενείς, ότι οι εμβολιασμοί για τη γρίπη των χοίρων έγιναν για να εγκατασταθούν αυτά τα τσιπάκια μαζικά και ότι ο HIV δεν υπάρχει. Τσεκαρέ το. Αυτά που γράφω είναι εύκολα ελέγξιμα από ανεξάρτητες και αξιόλογες πηγές (οι περισσότερες στα γερμανικά, αλλά μπορείς να βάλεις μετάφραση).
Και όλα αυτά, τελείως συμπτωματικά,παραλείπονται από το άρθρο.
ξερω αρκετα πραγματα για τον Χαμερ και δεν αντιλεγω πως ειναι απατεωνας αλλα προσωπικα μου φαινεται αρκετη η ετικετα στην αρχη του αρθρου που λεει “Οι πληροφορίες που περιέχονται έχουν καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα και δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την γνωμάτευση του ιατρού σας η την επίσκεψη σε άλλον ειδικό της υγείας. Αν αποφασίσετε να ακολουθήσετε κάποια διατροφή ρωτήστε τον προσωπικό ιατρό σας.” .. θελω να πιστευω πως δεν θα υπαρξουν ατομα που μονο λογο μιας αναδημοσιευσης αρθρου θα “φανε” μια τετοια θεωρια χωρις παραπανω ψαξιμο … οσο αναφορα την εισαγωγη που αναφερεις οντως εχεις δικιο δεν προσεξα τον “ατσαλενιο νομο” διοτι εχω ξαναδιαβασει το αρθρο αλλα σε μορφη δηθεν ομιλιας του ιδιου που δεν ειχε την εισαγωγη αυτη και δεν του εδωσα ιδιαιτερη προσοχη αυτη τη φορα…. τελος, γενικα στο Internet οτι διαβαζουμε δεν πρεπει να το εμπιστευομαστε αλλα και παλι καθε Blog μπορει να ανεβαζει οτι θελει
Ούτε εγώ είμαι γιατρος αλλά δεν βρήκα το άρθρο να είναι τόσο λάθος.
Το άρθρο μιλάει κυρίως για το τι προκαλεί τον καρκίνο. Ένα μεγάλο μέρος του άρθρου (κάπου στο μέσο) δίνει διάφορες συμβουλές ψυχολογίας που είναι γενικά αποδεχτές.
Οπότε δεν προσπαθεί να πείσει κανένα να μην κάνει χημειοθεραπεία. Εξάλλου πολλοί ασθενείς πεθαίνουν τελικά και από την χημειοθεραπεία.
Υπάρχουν και ορισμένα σημεία στο άρθρο όπου δειλά προσπαθεί να εισηγηθεί ότι ίσως και να θεραπεύεται ο καρκίνος με τις συμβουλές του Χαμερ. Ισως αυτό να ενοχλεί.
Τέλος,Τι θα λέγατε αγαπητέ Dane το δικαστήριο επέβαλε ποινή φυλάκισης σε γιατρούς που είπαν στούς ασθενείς ότι τους απομένουν Χ μήνες ζωής, και τελικά διαψεύσθηκαν και οι ασθενείς έζησαν για πολλά χρόνια ακόμα; Τι θα γινόταν αν η λανθασμένη διάγνωση ενός γιατρού που ακολουθεί την κλασσική ιατρική οδηγούσε τον ασθενή να τα παρατήσει και ουσιαστικα να τον οδηγήσει στον θάνατο.
Η απειλή με τιμωρητικά μέτρα δεν προσδήδει πιστηκότητα στα επιχειρήματα σας, μάλλον αφερεί.
Η πρόληψη είναι ή προτιμότερη οδός, και η κλασική ιατρική στην πρόληψη του καρκίνου μάλλον συμφωνεί με όλα όσα ανάφερε το άρθρο περί ψυχολογίας.
Eγω το βρηκα πολυ ενδιαφερον και ειδα οντως σε καποια ατομα του περιβαλλοντος μου να ταυτιζονται αυτα που λεει.Δλδ ο καρκινος που περασαν με την αιτια που λεει το αρθρο.Τωρα μπορει και να ετυχε?δεν ξερω.Κάτι αναλογο όμως εχω ξαναδιαβάσει και γιατι να μην συμβαίνει?Σίγουρα όμως χρειάζεται πολύ μεγαλύτερη έρευνα για να τεκμηριωθουν τα λεγόμενα
Πολύ ενδιαφέρον άρθρο και γενικά η σελίδα αυτή είναι από τις καλύτερες που κυκλοφορούν στον διαδίκτυο και μπράβο σε όλους όσους την ενημερώνουν.
Όσον αφορά την θεωρία αυτή είναι πολύ πιθανό να ισχύει, γιατί υπάρχει μια ροή που θα μπορούσε όντως να εξελίσσεται με αυτό τον τρόπο.
Το βρέφος που αναφέρατε εννοείται ότι μπορεί να βιώνει ένα είδους στρες (διαπιστωμένο ιατρικά) από την στιγμή που αρχίζει και δέχεται ερεθίσματα, δηλαδή από την κοιλιά της μητέρας του με αποτέλεσμα ο κάθε οργανισμός να αντιλαμβάνεται και να λειτουργεί διαφορετικά από κάποιον άλλο δηλαδή κάποιος είναι πιο αναίσθητος/σκληρός-καλοπροαίρετα και κάποιος άλλος είναι πιο ευαίσθητος/μαλακός.
Καλημέρα σε όλους !
Όλοι γνωρίζουμε καλά πώς όταν ο νούς και η ψυχή του ανθρώπου είναι υγιείς, τότε και το σώμα είναι υγιές. Οπότε δεν είναι και τόοοοσο λάθος αυτό που έλεγε ο γιατρός Χάμερ μια και τό είχαν ήδη πει οι αρχαίο Έλληνες αιώνες πριν. Επίσης είναι πασίγνωστο πώς η κλασσική ιατρική δεν κάνει μόνον θαύματα αλλά σκοτώνει καθημερινά είτε από λάθος είτε από άγνοια είτε από αδυναμία.
Οι “εναλλακτικές” θεραπείες κερδίζουν καθημερινά οπαδούς παγκοσμίως και όλοι το ψυθιρίζουν δειλά δειλά, πως η ψυχολογία παίζει τον κυριότερο ρόλο στην θεραπεία του ασθενούς, μην τους ακούσουν οι μεγαλοσχήμονες ιατροί εκπρόσωποι φαρμακευτικών εταιριών και τους καταστρέψουν όπως τον γιατρό Χάμερ, τον οποίο από ό,τι είχα διαβάσει όταν ήμουν κι εγώ καρκινοπαθής και (ευτυχώς) ψαχνόμουν κι εκτός ιατρών, κατασυκοφάντισαν και φυλάκισαν διότι ήθελε να βοηθήσει ασθενείς στους οποίους οι γνωστές μέθοδοι της ιατρικής είχαν ήδη εναποθέσει τις ελπίδες στον …Θεό …!!!
Πρός τί τόσο μένος κύριοι προλαλήσαντες ; Καθένας είναι σε θέση να κρίνει τί τού ταιριάζει και τί όχι. Αν κάποιος ασθενής (δηλαδή αυτό που το σώμα και η ψυχή του δεν έχουν σθένος) νομίζει πώς είναι καλλίτερο να παραδώσει την τύχη του στους γιατρούς και τα φάρμακα ας το κάνει. Αν επίσης κάποιος άλλος προτιμάει να αναθεωρήσει τα άγχη του και τους λόγους που ίσως τον αρρώστησαν, ας το κάνει κι αυτό. Αν θέλει να τα συνδυασει και τα δύο, δικαίωμά του.
Οι απειλες όμως και η λογοκρισία απέναντι στην δημοσίευση μιάς άποψης δεν οφελεί κανέναν.
Κυριε Dane εγω ειμαι μια απλη και μη σπουγμενει που δεν ξερω ουτε ορθογραφεια αλλα ξερω πολλη καλα τον μεγαλο κοσμο απατης γυρο απο της φαρμακευτικες και απατεονες γιατρους που και δεν εξερω κανενα οποτε εχω παει σε γιατρο τον επισκεπτοντε αντιπροσοποι φαρμακευτικων …. Πολληηη μεγαλα σιμφερωντα και πολοι αυτοι που εποφελουντε απο την καθε ασθενια και ασθενι …
Εχω προσφατο προσοπικο γεγωνος…
Εχω κιλες στους 5 τελευταιους σπονδιλους και στον αυχενα επισεις εχω πετσικαρη και τους δυο δισκου , και εχω ψωριαση κατα πλακα … Οσους γιατρους και αν ειδα κανενας δεν με συμβουλεψε κατι πρακτικο οστε να γινω καλα παρα μονο φαρμακα και κορτιζωνες … Και εκτος αυτου δεν μου ελεγαν την αλιθεια για το τη εχω … Το βρικα ψαχνοντας στο ιντερνετ… Ο δε ορθοπεδικος πιγε να με κανει πυραματοζωο .Στην αρχη επερνα τα φαρμακα με αποτελεσμα να γινω χοιροτερα και να εχω καουρες και ενα σορω προβλιματα … Ψιχολογεια μιδεν απο το κακο στο χοιροτερο , οπτικα ποιο γερασμενη.. Απιστευτα νευρα … Μεχρι και οστιοποροση με πισανε οτι εχω και ειμαι 38 ετων , και ημουν καθε μερα και χοιροτερα…σταματισα οχι μονο να γελαω αλλα και να χαμογελαω σε δυο μινες ασπρισαντα μαλια μου κατα 30% … Εχω πολλα να πω αλλα θα σταθω εδω… Σταματισα λυπων ολα τα φαρμακα αρχισα να διαβαζω τι μπορω να κανω και να αλαξω την διαθεση μου σκευτομε θετικα. … περασαν ολα με καλη ψιχολογεια φυσικους τροπους ωπος ασκιση περπατιμα καλη διατροφη και βοτανα επανιλθε ο οργανισμος μου και φενομε και οπτικα ποιο νεα …. Και υγειες…
Δεν με ενδιαφερει λυπων ποιος ηταν αυτος που εγραψε αυτο το αρθρο και τι εκανε ,αλλα μονο ατι αυτα που διαβασα τα ειδα στη πραξει … Και ναι μπορει να πεθαναν καποι και καποι οχι , ωπος σε ενα τρακαρισμα δεν πεθενουν παντα ολοι επιδη δεν φορανε ζωνη αλλα και επιδη φορανε . Γραψατε πολλα και το μονο που εχω να πω ειναι οτι προτων ειστε ακυρος γιατι με πισατε οτι ανοικετε στον κοσμο της φαρμακευτικης βιομιχανιας και της απατης που μας θελει αροστους και να μας συντιρη αροστους για να τα οικονομανε ….
Και δευτερων αφιστε μας λυπων να μαθενουμε πραγματα ποιος ειστε εσεις που θα κρινετε αυτο το αρθρο … Κρινατε το ντοκτορα οκ το αρθο? ειναι λαθος ?δεν ισχοι οτι ο νους εχει τον ελενχο του σοματος ολοκλιροτικα ? Δεν ειναι αλιθεια ? Γιατι τοτε μια γυναικα δεν μενει εγγιος οταν εχει ανγχος? Γιατι η αδερφι μου σε κομα πεθενε γιατροι ολοι ελεγαν οτι θα πεθανει 29 ετων …. επανιλθε οταν αρχισα να της τραγουδαω και να της μιλαω για τη μανα οτι την περιμενει ? Οταν αρχισε να μιλαει ειπε οτι ηταν σε εναν ποταμο ακουγε το τραγουδη που της εφτιαχνε τη διαθεση… εβλεπε την μανα να την περιμενη στην αλι ακρι του ποταμου… Αποφασισα λεει να περασω και να παω κοντα της γιατι με περιμενε …. Εχω τοσα και αλλα τοσα …. Θειους με καρκινο το ιδιο σε ιδια σιμεια 3 στον αριθμο … καλπζουσα μορφι … Και χορις κλιρονομικοτιτα… Πιτε μου λυπων ολα ειναι ψεματα ? Και μονο με τα φαρμακα γινομαστε καλα ? Το ξερετε οτι οσοι εχουν θιροειδι αντι να σταματανε το ιοδιο θα επρεπε να περνουν γιατι οταν εχεις θιροειδι εχεις ελιψη ιοδιου και ειναι και αυτο μια μορφι καρκινου ?….
Ανορθογραφι μπορι να ειμαι … Αλλα παροπιδες δεν φοραω …
Η τρίτη αιτία θανάτου είναι το ιατρικό λάθος…γιαυτό προσέξτε τι σχολιάζετε. Με αγάπη προς όλους τους πικρόχολους της παρέας. Αυτό με τη συγχώρεση να το κοιτάξετε κάποια στιγμή.Έτσι ίσως σταματήσει να παράγει χολή πικρή ο οργανισμός σας και ανοίξει ο εγκέφαλος σε κάτι διαφορετικό από αυτό που μας παρουσιάζουν ως τώρα θεραπεία και μόνη λύση. Τα φιλιά μου!