θρομβοεμβολικό επεισόδιο;

Δύο έμπειροι ογκολόγοι ενημερώνουν.

Θρόμβωση και καρκίνος του πεπτικού συστήματος

1 στους 5 ασθενείς με καρκίνο του πεπτικού θα υποστούν θρομβοεμβολικό επεισόδιο

Γνωρίζουμε ότι στον καρκίνο έχουμε μία κατάσταση υπερπηκτικότητας, η οποία οδηγεί σε αυξημένο κίνδυνο για θρόμβωση και εμβολή.

Από τους ασθενείς με συμπαγείς όγκους, σε μεγαλύτερο κίνδυνο για θρόμβωση είναι οι ασθενείς με καρκίνο του παγκρέατος, ακολουθεί ο καρκίνος του στομάχου και μετά ο καρκίνος του παχέος εντέρου, που υπολείπεται ελάχιστα σε συχνότητα του καρκίνου του πνεύμονα. Ο κίνδυνος είναι μεγαλύτερος σε ασθενείς με προχωρημένη νόσο και στους ασθενείς που λαμβάνουν χημειοθεραπεία.

 Η αθροιστική συχνότητα θρομβοεμβολικών επεισοδίων στο έτος για τους παραπάνω καρκίνους είναι:

πάγκρεας: άνω του 20%
στομάχι: περίπου 16%
κολοορθικός καρκίνος: περίπου 12%.
Στον πιο “θρομβογόνο” καρκίνο του παγκρέατος, ένα μεγάλο ποσοστό των πρώιμων θανάτων (τους 3 πρώτους μήνες) οφείλεται στις θρομβώσεις. επίσης, θρομβωτικά επεισόδια μπορεί να έχουν δραματική αρνητική επιρροή στην επιβίωση, πολύ μεγαλύτερη από το όφελος ενδεχόμενα κάποιας θεραπείας.

Ασθενείς που πρέπει να λάβουν προφύλαξη είναι:

Ασθενείς που υποβάλλονται σε χειρουργική επέμβαση (ανοικτή ή λαπαροσκοπική) στην κοιλιά ή την πύελο για 4 εβδομάδες.
Ασθενείς που νοσηλεύονται και θα είναι κατακεκλημένοι, και δεν έχουν αντένδειξη χορήγησης αντιπηκτικής αγωγής.
Ασθενείς που υποβάλλονται σε χημειοθεραπεία και είναι σε αυξημένο κίνδυνο. (Η εκτίμηση του κινδύνου μπορεί να γίνει με κάποιο μοντέλο, πχ Khorana.)
Τα φάρμακα εκλογής, τόσο στην αντιμετώπιση ενός συμπτωματικού θρομβοεμβολικού επεισοδίου, όσο και στην προφύλαξη είναι οι ηπαρίνες χαμηλού μοριακού βάρους.

Επειδή με την αντιπηκτική αγωγή υπάρχει πάντα ο κίνδυνος της αιμορραγίας (αν και σε όλες τις τυχαιοποιημένες μελέτες ο κίνδυνος για μείζων αιμορραγικό επεισόδιο δεν αυξάνει σημαντικά), πρέπει να επιλέγουμε για προφύλαξη τους ασθενείς που είναι σε μεγάλο κίνδυνο για θρόμβωση.

Παραδείγματος χάριν, από τα πιο «θρομβογόνα» φάρμακα είναι η πλατίνα που αυξάνει τον κίνδυνο κατά 67%.

Τα νέα αντιπηκτικά από του στόματος δεν συνιστώνται, καθώς έχουμε πολύ λίγα δεδομένα για την ασφάλεια τους και την αποτελεσματικότητα σε ασθενείς με καρκίνο.

 Τόσο η θεραπεία, όσο και η προφύλαξη της θρόμβωσης και εμβολής σε ασθενείς με καρκίνο, αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινής πρακτικής του Παθολόγου Ογκολόγου. Γι’ αυτό χρειάζεται περισσότερη επαγρύπνηση, επίγνωση και επιμόρφωση από το γιατρό.

Παύλος Παπακωτούλας
Παθολόγος-Ογκολόγος
Διευθυντής, Θεαγένειο Νοσοσκομείο

 Θρόμβωση και καρκίνος του πνεύμονα

22% πιθανότητα φλεβοθρόμβωσης σε ασθενείς με καρκίνο του πνεύμονα

Ο καρκίνος του πνεύμονα είναι η συνηθέστερη αιτία θανάτου από καρκίνους στον δυτικό κόσμο.

Ο καρκίνος του πνεύμονα είναι και από τους συχνότερους καρκίνους όπου συμβαίνουν επεισόδια θρόμβωσης και εμβολής, και συγκεκριμένα σε ποσοστό 22% . Όσο πιο εκτεταμένη είναι η νόσος, τόσο συχνότερα εμφανίζονται τα επεισόδια αυτά. Επίσης, είναι συχνότερα στον μη μικροκυτταρικό καρκίνο, και ιδιαίτερα στο αδενοκαρκίνωμα.

Τα θρομβοεμβολικά επεισόδια στους ασθενείς με καρκίνο πνεύμονα συμβάλλουν στην μειωμένη επιβίωση τους. Η αντιμετώπιση των θρομβοεμβολικών επεισοδίων είναι είτε θεραπευτική ή προληπτική.

Θεραπευτική αντιμετώπιση

Σε περίπτωση εμφάνισης θρόμβωσης ή/και εμβολής τότε απαιτείται θεραπεία με υποδόρια χορήγηση Ηπαρίνης χαμηλού μοριακού βάρους. Η διάρκεια της θεραπείας πρέπει να είναι 6 μήνες, και κατ’ελάχιστον 3 μήνες.

Σε περιπτώσεις εξέλιξης του καρκίνου, ή ύπαρξης καθετήρων, τότε η χρονική διάρκεια χορήγησης Ηπαρίνης επιμηκύνεται.

Προφύλαξη

Α) Χειρουργείο: Η συχνότερη εμφάνιση θρόμβωσης σε ασθενείς που χειρουργούνται για καρκίνο πνεύμονα είναι μέσα στις 30 πρώτες μέρες, με την 7η ημέρα να είναι η πιο συχνή. Το ποσοστό των ασθενών που θα εμφανίσει θρόμβωση ή εμβολή κυμαίνεται στο 7-8%. Σύμφωνα με τις κατευθυντήριες οδηγίες, στους ασθενείς αυτούς συνιστάται η προφυλακτική χορήγηση Ηπαρίνης χαμηλού μοριακού βάρους για διάστημα 4 εβδομάδων.

Β) Χημειοθεραπεία: Σύμφωνα με διάφορες μελέτες, η εμφάνιση θρομβοεμβολικών επεισοδίων κατά την διάρκεια της χημειοθεραπείας κυμαίνεται μεταξύ 13% και 24%. Συνήθως, η υψηλότερη συχνότητα παρατηρείται στο χρονικό σημείο 3-4 μήνες μετά την έναρξη της χημειοθεραπείας. Είναι ιδιαίτερα πιο συχνά τα επεισόδια αυτά σε περίπτωση χορήγησης πλατίνας που είναι το βασικό συστατικό της χημειοθεραπείας στον καρκίνο του πνεύμονα. Η χορήγηση προφυλακτικής αγωγής με Ηπαρίνη χαμηλού μοριακού βάρους εναπόκειται στην κρίση του θεράποντος γιατρού που εκτιμά τον κίνδυνο εμφάνισης θρομβοεμβολικών επεισοδίων όπως π.χ. σε παχύσαρκα άτομα με περιορισμένη κινητικότητα κλπ.

Συμπεράσματα

Τα θρομβοεμβολικά επεισόδια αποτελούν συνήθως επιπλοκές σε ασθενείς με καρκίνο του πνεύμονα και αυξάνουν την νοσηρότητα, την θνησιμότητα και το κόστος της νοσηλείας.

Η προφυλακτική θεραπευτική αντιμετώπιση των θρομβοεμβολικών επεισοδίων συνιστάται να γίνεται με Ηπαρίνη χαμηλού μοριακού βάρους, όπου αυτό κριθεί αναγκαίο προς όφελος του ασθενούς.

Σε ήδη εμφανισθείσα θρόμβωση ή εμβολή, η θεραπεία με Ηπαρίνη χαμηλού μοριακού βάρους έχει τα καλύτερα αποτελέσματα.

Πάρις Α. Κοσμίδης
Παθολόγος-Ογκολόγος
Δ/ντης Β’ Παθολογικής-Ογκολογικής Κλινικής, Νοσοκομείο «Υγεία»

πηγη

https://www.careacross.com/sites/thrombosis/thrombosis-gi-and-lung?utm_source=Thrombosis&utm_campaign=f2efdbd1cf-Thrombosis20141207&utm_medium=email&utm_term=0_d66f0984f5-f2efdbd1cf-191313529#.VIW1T9KsWw